YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/36593
KARAR NO : 2014/21568
KARAR TARİHİ : 17.06.2014
Tebliğname No : KYB – 2013/337031
Hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını ihlâl etme suçlarından sanık M.. K..’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-b, 143/1, 116/2-4 ve 62 (iki kez) maddeleri uyarınca 2 yıl 2 ay 20 gün hapis ve 10 ay hapis cezaları ile cezalandırılmasına dair Gaziantep 12. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/04/2009 tarihli ve 2007/890 esas, 2009/454 sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 04/10/2013 tarih ve 2013/15175/61190 sayılı Kanun Yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyasının Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 30/10/2013 tarih ve 2013/337031 sayılı ihbarnamesiyle dairemize gönderilmekle incelendi.
MEZKUR İHBARNAMEDE;
Dosya kapsamına göre;
1- Kovuşturmaya başlandıktan sonra iddianame okunmadan, okunmuşsa da bu husus tutanağa geçirilmeden sanığın sorgusunun yapılarak savunma hakkının kısıtlanması suretiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 191/3-b. maddesine muhalefet edilerek yazılı şekilde karar verilmesinde,
2- Hırsızlık suçu yönünden temel ceza alt sınırdan belirlendiği halde 5237 sayılı Kanun’un 143/1 maddesinin uygulanması sırasında yasal ve yeterli gerekçe gösterilmeden en üst oranda artırım yapılarak hüküm kurulmasında,
3- Sanık M.. K..’ın, diğer sanıklarla birlikte atılı hırsızlık suçunu işledikten sonra şüphe üzerine yakalandıklarında, müsnet suçu kabul edip suça konu malzemeleri sakladıkları yeri göstermek suretiyle suça konu malzemelerin tam ve eksiksiz olarak müştekiye iadesini sağlamaları karşısında, sanık Mehmet hakkında 5237 sayılı Kanun’un 168/1. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesinde,
4- Birden fazla kişi tarafından işlenmesi nedeniyle, sanık M.. K.. hakkında işyeri dokunulmazlığını ihlâl suçundan uygulama yapılırken 5237 sayılı Kanun’un 119/1-c maddesinin uygulanmaması suretiyle eksik ceza tayin edilmesinde,
5- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 326/2. maddesi uyarınca birlikte işlenmiş suç nedeniyle mahkûm edilmiş sanıkların sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden de paylarına düşen miktarda eşit olarak sorumlu tutulmaları gerekirken, yargılama masrafı yönünden yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden, 5271 sayılı CMK.nın 309.maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşılmış olmakla;
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Kanun yararına bozma istemine dayanan Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının ihbar yazısı, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görüldüğünden kabulü ile;
Gaziantep 12. Asliye Ceza Mahkemesince verilip kesinleşen 21.04.2009 tarihli ve 2007/890 esas, 2009/454 sayılı kararının 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aynı yasanın 309/4-b maddesi gözetilerek müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalli mahkemeye gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 17.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.