YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/36178
KARAR NO : 2014/6930
KARAR TARİHİ : 03.03.2014
Tebliğname No : 2 – 2012/226781
MAHKEMESİ : Eskişehir 4. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 28/05/2012
NUMARASI : 1996/387 (E) ve 1996/846 (K)
SUÇ : Hırsızlık
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Mahkemenin temyiz talebinin reddine dair 19.06.2012 tarihli ek kararına karşı temyiz yasa yolu açık olup yapılan itirazları inceleme yetkisinin de Yargıtay’ın ilgili Ceza Dairesine ait olduğu gözetilerek 15.08.2012 günlü temyiz talebinin reddine dair ek kararın kaldırılması yönündeki karar yok hükmünde kabul edilmiştir.
31.03.2011 günlü 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 13. maddesiyle değiştirilen Harçlar Kanunu’nun (1) sayılı tarifesinin mahkeme harçları bölümünün ”Temyiz, istinaf ve itiraz harçları” kısmındaki ”Yargıtay ceza dairelerine yapılacak temyiz başvurularında 40 TL temyiz harcı alınacağına” ilişkin (b) fıkrasının 29.12.2011 gün ve 28157 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Anayasa Mahkemesi’nin 20.11.2011 tarih ve 2011/54-142 Esas ve Karar sayılı kararı ile iptal edildiği ve iptal hükmünün 29.06.2012 tarihinde yürürlüğe girdiğinin anlaşılması karşısında; sanığın hak arama özgürlüğünü sınırlanmaması için sanık hakkında temyiz talebinin reddine ilişkin mahkemenin 19.06.2012 tarihli ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
İnceleme konusu karara gelince;
Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- 5237 sayılı TCK’nın 7/2. ve 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesi uyarınca sanık yararına olan hükmün önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkacak sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı gözetilip, anılan Yasanın 141. ve 142. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCK’nın 493/1. maddesinde yer alan suçun öğelerinin farklı olduğu; sanığın eyleminin, 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b, 143 maddelerine uyan hırsızlık suçunun yanısıra aynı Yasanın 116/2-4. maddesine uyan işyeri dokunulmazlığını ihlal suçunu da oluşturduğu ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçu yönünden 19.12.2006 tarihinde yürürlüğe giren 5560 sayılı kanun ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. ve 254. maddeleri uyarınca uzlaşma hükümlerinin uygulanma olanağı değerlendirilip, her iki Yasaya göre denetime olanak sağlayacak şekilde uygulanan yasa maddeleriyle, verilmesi gereken cezalar ayrı, ayrı tespit edilip, sonuç cezalar karşılaştırılarak lehe olan yasa belirlenip uygulama yapılması gerekirken, yazılı şekilde eksik ve denetime olanak vermeyecek biçimde hüküm kurulması,
2- Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.12.2005 tarih, 2005/3-162-173 ve 11.07.2006 tarih, 2006/5-182/182 sayılı kararlarında; sonraki yasa ile suçun unsurlarının veya özel hallerinin değiştirilmesi, cezanın tayin ve takdiri ile artırım ve indirim oranlarının belirlenmesi, seçimlik cezalardan birinin tercihi ve seçenek yaptırımların ya da cezanın kişiselleştirilmesini gerektiren hallerde lehe Yasanın belirlenmesi amacıyla verilen uyarlama kararlarında duruşma açılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlü B.. S..’in temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 03.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.