Yargıtay Kararı 13. Ceza Dairesi 2013/3604 E. 2014/1444 K. 21.01.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/3604
KARAR NO : 2014/1444
KARAR TARİHİ : 21.01.2014

Tebliğname No : 6 – 2011/155823
MAHKEMESİ : Kastamonu 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 28/10/2010
NUMARASI : 2009/400 (E) ve 2010/409 (K)
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
A- Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Sanığın, TCK’nın 58. maddesinin uygulamasına dayanak yapılan Eskişehir 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2001/885 esas, 2002/465 karar sayılı ilamına konu 1 yıl 5 ay 10 gün hapis cazasından oluşan hükümlülüğün birden fazla suçtan verilen cezaların toplamından oluştuğu, içtima çözülerek en ağır cezayı içeren hükümlüğünün 1 yıl hapis cezası olduğu anlaşılmış ise de; sanığın adli sicil kaydından, tekerrüre esas olacak şekilde yerine getirilmiş Eskişehir 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 2002/312 esas, 2002/1137 karar sayılı ilamına konu 1 yıl 4 ay hapis cazasından oluşan daha ağır hükümlülüğü bulunduğu göz önüne alınarak, infaz aşamasında bu hususta mahkemesinden karar alınması mümkün görüldüğünden bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasıyla mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 53/1-c bendinde belirtilen haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yalnızca, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık H.. K..’in temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hüküm fıkrasından ‘‘53/1. Maddesinin uygulanmasına’’ ilişkin bölüm çıkarılarak, yerine ‘‘53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına’’ cümlelerinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
B- Sanık hakkında işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
1- Sanığın, açık bir rızaya gerek duyulmaksızın girilmesi mutat olan yerler içerisinde kalan müştekinin marketine halka açık saatlerde girdiğinin anlaşılması karşısında; yasal unsurları oluşmayan işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan sanığın beraatı yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
2- Kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasıyla mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 53/1-c bendinde belirtilen haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yalnızca, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
3- Sanığın, TCK’nın 58. maddesinin uygulamasına dayanak yapılan Eskişehir 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2001/885 esas, 2002/465 karar sayılı ilamına konu 1 yıl 5 ay 10 gün hapis cazasından oluşan hükümlülüğün birden fazla suçtan verilen cezaların toplamından oluştuğu, içtima çözülerek en ağır cezayı içeren hükümlüğünün 1 yıl hapis cezası olduğu anlaşılmış ise de; sanığın adli sicil kaydından, tekerrüre esas olacak şekilde yerine getirilmiş Eskişehir 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 2002/312 esas, 2002/1137 karar sayılı ilamına konu 1 yıl 4 ay hapis cazasından oluşan daha ağır hükümlülüğü bulunduğunun gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık H.. K..’in temyiz itirazı yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 21.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.