YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/35796
KARAR NO : 2014/583
KARAR TARİHİ : 15.01.2014
Tebliğname No : 2 – 2012/228732
MAHKEMESİ : Eskişehir 4. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 24/10/1996
NUMARASI : 1996/390 (E) ve 1996/1027 (K)
SUÇ : Hırsızlık
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun hükümlü tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış,diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- 5237 sayılı TCK’nın 142. maddesinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCK’nın 493/1 maddesindeki suçun öğelerinin farklı olduğu, müştekiye yönelik eylemin 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b, 143 maddelerindeki gece vakti hırsızlık suçunun yanı sıra aynı Yasanın 116/1-4 maddesindeki işyeri dokunulmazlığını bozma ve TCK’nın 151/1 maddesindeki mala zarar verme suçlarını da oluşturduğu, suç tarihine göre mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçlarının uzlaşma kapsamında kaldığı, uzlaşma işlemi yapılarak sonucuna göre, 5237 sayılı TCK’nın 7/2 ve 5252 sayılı Yasanın 9/3 maddesi uyarınca hükümlü yararına olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaylara uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağından, temel cezanın alt ve üst sınırlar gözetilerek ne şekilde saptanacağının belirlenmesi ve 765 sayılı Yasada ağırlaştırıcı neden olmayan gece kavramının 5237 sayılı TCK’nın 143. maddesine göre cezayı artırıcı neden olmasının ve artırım oranının tespiti ile bireyselleştirmenin yapılması amacına yönelik takdir hakkının kullanılması, önceki yasaya göre suçların yasal öğelerinde yapılan değişikliklerin tartışılması için duruşma açılmasının zorunlu bulunduğu gözetilmeden, dosya üzerinden yapılan incelemeyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-5237 sayılı TCK’nın 142. maddesinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCK’nın 493/1 maddesindeki suçun öğelerinin farklı olduğu, müştekiye yönelik eylemin 5237 sayılı Yasanın 142/1-b, 143 maddelerindeki gece vakti hırsızlık suçunun yanı sıra aynı Yasanın 116/1-4 maddesindeki işyeri dokunulmazlığını bozma ve TCK’nın 151/1 maddesindeki mala zarar verme suçlarını da oluşturduğu, suç tarihine göre mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçlarının uzlaşma kapsamında kaldığı, uzlaşma imkanı sağlandıktan sonra, hükümlünün eylemine uyan 765 sayılı TCK’nın 493/1, 522 maddeleriyle 1.6.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nın aynı suça uyan 142/1-b, 143, 53; duruma göre 116/2-4, 53; 151/1, 53 maddelerinde öngörülen özgürlüğü bağlayıcı cezanın türü, alt ve üst sınırları bakımından anılan Yasanın 7/2, 5252 sayılı Yasa’nın 9/3. maddeleri ışığında ayrı ayrı uygulama yapılıp sonucuna göre lehe olan yasanın denetime olanak verecek şekilde belirlenmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlü B.. S..’in temyiz talebi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 15.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.