Yargıtay Kararı 13. Ceza Dairesi 2013/2836 E. 2014/11196 K. 26.03.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/2836
KARAR NO : 2014/11196
KARAR TARİHİ : 26.03.2014

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme, konut dokunulmazlığını ihlal
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
İddianamede müsaderesi talep edilen eşya hakkında karar verilmemesi, bu hususta her zaman karar verilmesi olanaklı bulunduğundan bozma nedeni yapılmamıştır.
I-Sanıklar … ve … haklarında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlere yönelen temyizlerin incelenmesinde;
Hükmolunan cezaların miktar ve türlerine göre; 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun’un 3-B maddesiyle değişik 1412 sayılı CMUK’un 305/1. maddesi gereğince hüküm tarihine göre temyizleri olanaklı olmadığından, sanıklar … ve … müdafiinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi gereğince tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Sanıklar … ve … haklarında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK’nın 119/1-c maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanıklar … ve … müdafiinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
III-Sanık … hakkında mala zarar verme ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 119/1-c maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanığın tekerrüre esas alınan İstanbul 5. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2001/774-3351 sayılı ilamı ile hükmolunan 6 yıl 10 ay 20 gün hapis cezasıyla ilgili olarak uyarlama yapılıp 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b, 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile mahkumiyetine karar verildiğinin anlaşılması karşısında; uyarlama neticesinde hükmolunan 1 yıl 8 ay hapis cezası yerine 6 yıl 10 ay 20 gün hapis cezasının tekerrür uygulamasına esas alınması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık … müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi aracılığıyla CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkralarında yer alan 5237 sayılı Yasanın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerden tekerrüre esas alınan ilama ilişkin kısım çıkarılarak yerine “Sanığın İstanbul 5. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2001/774-3351 sayılı ilamının uyarlanması neticesinde hırsızlık suçundan hükmolunan 1 yıl 8 ay hapis cezasının tekerrüre esas alınmasına” cümlesinin yazılması suretiyle, diğer yönleri eleştiri dışında usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
IV-Sanıklar …, … ve …haklarında hırsızlık suçundan kurulan hükümlerin incelenmesine gelince;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-22.03.2010 Tarihli olay yeri inceleme raporunda ahşap kapıda zorlama izleri bulunduğa dair tespite, mağdurun aynı tarihli kolluk ifadesinde eve döndüğünde kapının anahtar kısmının arızalı olduğu ve hafifçe ittiğinde kapının açıldığı yönündeki anlatımına ve yine mağdurun mahkemeye sunduğu 04.05.2010 havale tarihli dilekçesinde kapı kilit göbeğinin kırılmış olduğunu belirtmesine göre; sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesi yerine aynı Yasa’nın 142/2-d maddesi uyarınca uygulama yapılması suretiyle fazla ceza tayini,
2-Mağdurun suça konu evinin bulunduğu mahallede ve fakat “…Sitesi” isimli yerde hırsızlık amacıyla kapıları yoklayan kadınlar bulunduğu yönündeki bir ihbar üzerine, sanıkların eşgal bilgilerine göre yolda kolluk görevlilerince tesadüfen görülerek yakalandıkları, mağdurun suça konu evi ile yakalandıkları yer arasında 100 metre mesafe bulunan sanıklar üzerinde dosya dışı hırsızlık olaylarına konu oldukları değerlendirilen başkaca ziynet eşyalarının da ele geçirildiği olayda; sanıkların mağdura yönelik hırsızlık eylemlerinin tamamlandığı gözetilmeksizin, yanılgılı değerlendirme ile teşebbüs aşamasında kaldığı kabul edilerek uygulama yapılması,
3-Sanık …’ın tekerrüre esas alınan İstanbul 5. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2001/774-3351 sayılı ilamı ile hükmolunan 6 yıl 10 ay 20 gün hapis cezasıyla ilgili olarak uyarlama yapılıp 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b, 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile mahkumiyetine karar verildiğinin anlaşılması karşısında; uyarlama neticesinde hükmolunan 1 yıl 8 ay hapis cezası yerine 6 yıl 10 ay 20 gün hapis cezasının tekerrür uygulamasına esas alınması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar …, … ve …müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 Sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca sanıkların ceza süreleri yönünden kazanılmış haklarının korunmasına, 26.03.2014 gününde oy birliğiyle karar verildi.