YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/2628
KARAR NO : 2014/3598
KARAR TARİHİ : 10.02.2014

Tebliğname No : 6 – 2011/112491
MAHKEMESİ : Ankara 15. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 19/01/2011
NUMARASI : 2009/1515 (E) ve 2011/23 (K)
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I- Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.01.2013 tarih ve 2012/1142 esas 2013/ 17 karar sayılı içtihadında belirtildiği üzere, TCK’nın 119. maddesi kapsamındaki nitelikli konut dokunulmazlığını bozma suçu, CMK’nın 253/1. fıkrası (b) bendi 3. nolu alt bendi kapsamı dışında bulunduğundan; uzlaşma hükümlerinin uygulanmaması nedeniyle tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
İşyeri dokunulmazlığını bozma suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte gerçekleştirilmesi karşısında sanık hakkında TCK’nın 119/1-c maddesinin uygulanmaması, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
1- Sanığın tekerrüre esas alınan Ankara 1. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2007/57-196 sayılı ilamında yer alan adli para cezası yerine 8 ay hapis cezasını içeren Polatlı Asliye Ceza Mahkemesi’nin 06.06.1995 tarih 124-227 sayılı kararın esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi;
2- Mahkumiyet hükmünde, mükerrir olan sanık hakkında TCK’nın 58/6-7. maddesi gereğince ”mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, infazdan sonra bir yıl denetimli serbestlik hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık M.. Y..’un temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasında TCK’nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine sanık hakkında ”Polatlı Asliye Ceza Mahkemesi’nin 06.06.1995 tarih 124-227 ilamı dikkate alınarak, sanık hakkında hükmolunan cezanın, 5237 sayılı TCK’nın 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” cümleleri yazılmak suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, tekerrür yönünden şartlı tahliye süresine eklenecek süre bakımından sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına,
II- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Kararın gerekçe bölümünde sanığın temel cezasının belirlenmesinde alt sınırın esas alındığı belirtilmesine karşın atılı suçtan hüküm kurulurken alt sınırdan uzaklaşarak 6 ay hapis cezası temel ceza olarak tespit edilerek hükümle gerekçe arasında çelişkiye neden olunması,
Kabule göre de;
1- Sanığın tekerrüre esas alınan Ankara 1. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2007/57-196 sayılı ilamında yer alan adli para cezası yerine 8 ay hapis cezasını içeren Polatlı Asliye Ceza Mahkemesi’nin 06.06.1995 tarih 124-227 sayılı kararın esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi;
2- Mahkumiyet hükmünde, mükerrir olan sanık hakkında TCK’nın 58/6-7. maddesi gereğince ”mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, infazdan sonra bir yıl denetimli serbestlik hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık M.. Y..’un temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 27.01.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.