YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/2422
KARAR NO : 2014/6670
KARAR TARİHİ : 27.02.2014
Tebliğname No : 6 – 2011/118492
MAHKEMESİ : Tarsus 4. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 14/12/2010
NUMARASI : 2007/519 (E) ve 2010/894 (K)
SUÇ : Hırsızlık
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; atılı suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Müştekinin aracının kapılarında herhangi bir zorlama olmadığının belirtildiği, müştekinin mahkemedeki ifadesinde kapının açık bırakılması nedeniyle otomatik kilitleme olamayabileceğini beyan ettiği ve sanıkların anahtar kullanmak veya başka bir araç kullanarak hırsızlık fiilini gerçekleştirdikleri de kanıtlanamadığının anlaşılması karşısında; sanıkların eylemleri 5237 sayılı TCK’nın 141/1 maddesindeki suçu oluşturduğu halde aynı Yasanın 142/1 maddesi ile uygulama yapılması,
2-Müşteki ve tanık Alpaslan’ın beyanı doğrultusunda sanıkların suç konusu dizüstü bilgisayarı hakimiyet alanlarına geçiremeden yakalandıklarının anlaşılması karşısında; eylemlerinin teşebbüs aşamasında kaldığı gözetilmeden suçun tamamlandığının kabulüyle uygulama yapılmak suretiyle fazla ceza tayini,
3-Sanıkların 5237 sayılı TCK’nın 142/1. maddesinde yaptırım altına alınmış hırsızlık suçunun nitelikli hallerinden hangi bent kapsamında cezalandırıldıkları hüküm fıkrasında gösterilmeyerek 5271 sayılı CMK’nın 232/6. maddesine aykırılık meydana getirilmesi,
4-Sanık A.. A..’ın tekerrüre esas alınan hükümlülüğünün kesin olduğu ve 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar İ.. Ö.. ve A.. A..’ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 27.02.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.