Yargıtay Kararı 13. Ceza Dairesi 2013/1668 E. 2014/2091 K. 27.01.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/1668
KARAR NO : 2014/2091
KARAR TARİHİ : 27.01.2014

Tebliğname No : 6 – 2011/114443
MAHKEMESİ : Adana 7. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 21/12/2010
NUMARASI : 2010/778 (E) ve 2010/801 (K)
SUÇ : Hırsızlık

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Katılan şirkete ait mağazadan 07.10.2010 tarihinde iddianameye konu edilen 2 adet rakıyı çalan sanıklar H.. Ç.. ve Y.. E..’in, 07.10.2010 tarihinin yaklaşık 10 gün öncesinden başlamak suretiyle farklı tarihlerde aynı mağazadan 1 adet LCD TV, 3 adet cep telefonu, 6 adet 70’lik rakı, 6 paket kaşar ve sucuk çaldıklarını beyan ettikleri, 08.10.2010 tarihli polis fezlekesinde sanıkların 06.10.2010 tarihinde aynı mağazadan çaldıkları 1 adet LCD TV ile ilgili ayrı tahkikat evrakının düzenlendiğinin belirtildiği, 21.12.2010 tarihli duruşmada dinlenen mağaza müdürü O.. K..’ın ise mağazadan çalınan TV ile ilgili ayrı dava açıldığını beyan etmesi karşısında; sanıklar hakkında katılan şirkete karşı işlediklerini ikrar ettikleri diğer hırsızlık suçları ile ilgili başka dava açılıp açılmadığı araştırılarak, 5237 sayılı TCK’nın 43. maddesinin uygulanma olanağı açısından birleştirilmesi gerekip gerekmediğinin tartışılmaması,
2-Kasten işlemiş oldukları suçtan, hapis cezasıyla mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanıkların, 5237 sayılı TCK’nın 53/1.maddesinin “c” bendinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, yalnızca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise, anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık H.. Ç.. ile sanık Y.. E.. müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 27.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.