YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/16338
KARAR NO : 2014/22271
KARAR TARİHİ : 24.06.2014
Tebliğname No : 11 – 2011/278705
MAHKEMESİ : Kütahya 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 20/01/2011
NUMARASI : 2009/714 (E) ve 2011/33 (K)
SUÇ : Bilişim sistemine hukuka aykırı müdahale suretiyle haksız çıkar sağlamak
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
1-Hakkında beraat kararı verilen T.. G..’in sanık K.. Y..’ı Seyrantepe ‘de oto kiralama işi yaparken tanıdığını ve sanığa öncesinde borcu olduğu için kartını istediğini ancak sigorta şirketinin hesabın kendisine ait olması gerektiğini söylemesi üzerine kartı sanıktan hiç almadığını beyan ettiği, sanığın ise aşamalarda alınan savunmalarında, aracını rent a car işi ile uğraşan arkadaşı N..G..e verdiğini, N..ın da aracı T.. G..’e verdiğini, T..’un araç ile kaza yapması nedeniyle, kaza masrafını ödemek için kendisinden hesap numarası istediğini, bunun üzerine kendisinin de komşusu olan ve hakkında beraat kararı verilen sanık H.. C..’den suça konu banka kartını alarak T..a verdiğini, aradan bir hafta geçmesine rağmen T..’un kartı vermeyerek kaybettiğini söylediğini, kendisinin hiç oto kiralama işi yapmadığını beyan etmesi karşısında; sanığın ifadesinde bildirdiği N.. G..’ün tanık olarak dinlenerek T.. G..’in sanığa ait aracı kiralayıp kiralamadığı hususunun sorulması, yine kolluk marifetiyle sanığın Seyrantepe’de belirtilen tarihlerde oto kiralama işi yapıp yapmadığı araştırılması, yapılacak tüm inceleme ve alınacak beyanlara göre sanığın hukuki durumunun taktir ve tayini gerektiği halde, eksik inceleme ve yetersiz gerekçe ile sanğın yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
2-Kabule göre de;
Sanığın, olay tarihinde, saat 16:34’ten 17:38’e kadar, katılanın hesabına internet bankacılığı aracılığıyla erişip 9 kez hesaptaki paraları hakkında beraat kararı verilen sanıklar H.. C.. ve M.. T..’ın hesaplarına havale etiğinin anlaşılması karşısında; Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 17.11.2009 gün ve 193/268 sayılı kararında açıklandığı üzere; sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 142/2-e maddesinde öngörülen “bilişim suretiyle hırsızlık” suçunu oluşturduğunun gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık K.. Y..’ın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ceza süresi bakımından kazanılmış hakkın gözetilmesine, 24.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.