YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/14855
KARAR NO : 2014/14562
KARAR TARİHİ : 17.04.2014

Tebliğname No : 6 – 2011/243049
MAHKEMESİ : Dikili Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 28/12/2010
NUMARASI : 2010/197 (E) ve 2010/544 (K)
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanığın suçu işlediğini öğrenip evine gelen müştekiye 285 TL parayı verdiği ve 5 TL’yi harcadığını söylediği, mahkemede ise sanığın zararı giderdiğini, müştekinin de zararı olmadığını beyan ettiğinin anlaşılması karşısında, iadenin kısmi mi tam mı olduğunun tespit edilmesi, kısmi olduğunun tespit edilmesi durumunda ayrıca müştekinin kısmi iadeye rıza gösterip göstermeyeceği tespit edildikten sonra, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 168. maddesi ile uygulama yapılması gerekirken, yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde anılan maddenin uygulanmamasına karar verilmesi,
2-Sözkonusu simit fırının suç saati itibariyle ”açık bir rızaya gerek duyulmaksızın girilmesi mutat olan yerler dışında kalan işyeri ve eklentisi” olup olmadığının tespit edildikten sonra sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerekirken, eksik kovuşturma ile yazılı şekilde karar verilmesi,
3-Kabule göre de; işyeri dokunulmazlığını bozma suçu ile ilgili olarak hüküm kurulurken kanun maddesinin 5237 sayılı TCK’nın 116/2 md yerine 116/1 olarak yanlış gösterilmesi,
4-İşyeri dokunulmazlığını bozma suçu ile ilgili olarak 5237 sayılı Yasanın 50. maddesi ile uygulama yapılması sırasında hesap hatası sonucu 2400 TL adli para cezası yerine 1800 TL adli para cezası cezasına hükmedilmesi suretiyle eksik ceza tayini,
5-18 yaşından küçük olan sanık hakkında hükmedilen para cezasının ödenmemesi halinde, hapse çevrilmeyeceği gözetilmeyerek 5275 sayılı Yasanın 106/4. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık H.. D.. müdafinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın korunmasına, 17.04.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.