YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/11820
KARAR NO : 2014/11114
KARAR TARİHİ : 25.03.2014

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
… Asker Hastanesi Baştabipliği’nin 14.04.2011 tarihli rapor içeriğine göre, sanığın eski hale getirme ve temyiz istemi süresinde kabul edilerek yapılan incelemede:
Sanığın müştekinin babasının üzerine kayıtlı kapalı kasa kamyonetinin arka kapılarından birinin kilit kısmından bir bölümünü kopartmış olduğunun anlaşılması karşısında, mala zarar verme suçu nedeniyle zamanaşımı süresi içerisinde işlem yapılması olanaklı görülmüştür.
Sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesine uyduğu gözetilmeden 142/1-e maddesinden uygulama yapılması sonuca etkili görülmediğinden; 5237 sayılı TCK’nın 35. maddesi uygulaması sonucu bulunan “1 yıl 10 ay 15 gün” hapis cezası üzerinden aynı Yasa’nın 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılması sonucu “1 yıl 6 ay 22 gün” hapis cezası yerine “1 yıl 6 ay 10 gün” hapis cezasına hükmedilmesi karşı temyiz olmadığından; gözaltı süresinin gerekçeli karar başlığında gösterilmemesi yerinde giderilebilir eksiklik olarak değerlendirildiğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanığın adli sicil kaydında yer alıp getirtilen ilamının incelenmesinde, sanığın tekerrüre esas olacağı mahkeme tarafından kabul edilen hükmün suç tarihinde 18 yaşından küçük olduğunun anlaşılması karşısında; TCK’nın 58/5. maddesi uyarınca sanık hakkında TCK’nın 58. maddesinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
2-5237 Sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasında yer alan ve koşullu salıverme tarihine kadar süren hak yoksunluğunun sadece sanığın “kendi altsoyu” üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından olduğunun gözetilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’nin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından “58. ve 53. maddelerin uygulanmasına” ilişkin bölümlerin çıkarılak, yerine ”53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına” cümlesinin yazılması suretiyle, eleştiri dışıda diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.03.2014 gününde oy birliğiyle karar verildi.