YARGITAY KARARI
DAİRE : 13. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2011/28284
KARAR NO : 2012/14034
KARAR TARİHİ : 14.06.2012
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
( Kapanan Fatih 3. Asliye Ceza Mahkemesi )
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Hükümlüler hakkında Fatih 3. Asliye Ceza Mahkemesi’nce verilen 19.07.2005 günlü uyarlama kararı, temyiz kanun yoluna tabi olduğundan, hükümlüler … ve … müdafiinin temyizi üzerine İstanbul 7. Ağır Ceza Mahkeme’since verilen 05.12.2005 gün ve 2005/725 değişik iş sayılı kararın yok hükmünde olduğunun kabulü ile yapılan incelemede;
I-Hükümlü … hakkında kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde:
Hükümlünün hırsızlık suçunu işlediği sabit görülerek, Fatih 3. Asliye Ceza Mahkemesi’nin kesinleşmiş 09.10.2002 tarih ve 2002/289-493 sayılı kararıyla, hükümlü hakkında 765 sayılı TCK’nın 493/1, 522(pek hafif), maddeleri gereğince 1 yıl hapis cezasıyla hükümlendirildiği, 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nın uyarlanması istendiğinde; dosya üzerinden yapılan inceleme sonunda 02.11.2006 tarihli ek kararla hükümlü hakkında 5237 sayılı TCK’nın 142/l-b,145, 53. maddeleri gereğince 8 ay hapis cezasının lehe olduğu kabul edilerek verilen hükmün, önceki yargılamada hükümlünün müdafii olan Av. İbrahim Tenlik’e tebliğ edildiği ve adı geçen vekil tarafından hükmün temyiz edildiği anlaşılmış ise de; Yargıtay 6 . Ceza Dairesinin 2007/19406 esas 2010/15886 karar sayılı kararıyla hükmün kesinleşmesiyle vekalet ilişkisinin son bulması nedeniyle hükümlülere temyize muvafakat edip etmediği sorularak ve varsa temyiz dilekçesi eklenerek dosyanın gönderilmesi yönünde iade karan üzerine mahkemece hükümlü …’un tespit edilen adresine yapılan geçerli tebligata rağmen hükümlünün temyize muvafakat gösterdiği veya hükmü temyiz ettiğine dair bir dilekçe ibraz etmediği görüldüğünden, hükümlü müdafiinin temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi gereğince isteme aykırı olarak REDDİNE, dosyanın incelenmeksizin mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE,
II-Hükümlü … hakkında kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakim takdirine göre; diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
1-5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesi uyarınca hükümlü yararına olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin olaylara uygulanıp ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı gözetilerek, 5237 sayılı TCK’nın 61. maddesine uygun olarak temel cezanın ne şekilde saptanacağının belirlenmesi ve bireyselleştirme amacına yönelik takdir hakkının kullanılması ve önceki yasaya göre suçların yasal öğelerinde yapılan değişikliklerin tartışılması için duruşma açılmasının zorunlu bulunduğu gözetilmeden, dosya üzerinde yapılan inceleme sonucu yazılı şekilde karar verilmesi,
2-5237 sayılı TCK’nın 141 ve 142. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCK’nın 493/1. maddesinde yer alan suçun öğelerinin farklı olduğu; sanığın eylemlerinin, 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun yanında, şikayet bulunduğundan aynı Yasanın 151/1. maddesine uyan mala zarar verme suçlarını oluşturduğunun gözetilmemesi,
3-5237 sayılı TCK’nın 145. maddesindeki “malın değerinin azlığı” kavramının, 765 sayılı TCK’nın 522. maddesindeki hafif ve pek hafif ölçütleri, her iki maddenin de cezadan indirim olanağı sağlamak dışında benzerliği bulunmadığı, “değerin azlığı” nın 5237 sayılı Yasaya özgü ayrı ve yeni bir kavram olduğu, bunun; daha çoğunu alabilme olanağı varken, yalnızca gereksinmesi kadar değer olarak da az olan şeyi alma durumunda, olayın özelliği ve sanığın kişiliği de değerlendirilerek, yasal ve yeterli gerekçeleri de açıklanarak uygulanabileceği gözetilmeden, çalınan eşyaların değeri de gözetildiğinde, bu maddeye düzenleniş amacının dışında yorumlar getirilerek yazılı biçimde uygulama yapılması,
4-5237 sayılı Yasanın 53/3. maddesi göz ardı edilerek, 53/1-c bendinde belirtilen haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmiş olması,
5-Sanık hakkında, eylemine uyan 765 sayılı TCK’nın 493/1, 522(pek hafif), maddelerine göre, 1.6.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nın aynı suça uyan 142/l-b, 53; 151/1, 53. maddelerinde öngörülen özgürlüğü bağlayıcı cezanın türü, alt ve üst sınırları bakımından anılan Yasanın 7/2, 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddeleri ışığında; 765 sayılı Yasanın hükümlü yararına olduğunun gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlü … ve müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, infaz aşamasında hükümlü yararına uygulamaların kazanılmış hak oluşturmayacağının gözetilmesine, 14.06.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi