YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2023/1819
KARAR NO : 2023/3460
KARAR TARİHİ : 17.05.2023
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 18. Hukuk Dairesi
Yukarıda tarih ve numarası yazılı Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın müddeti içinde temyizen tetkiki davacı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü :
02.03.2005 tarih ve 5311 sayılı Kanunun 26. maddesi ile değişik 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun 365/1. maddesinde; “İstinaf yoluna başvurma, yasal süre geçtikten sonra yapılır veya istinaf yoluna başvurulmasına olanak bulunmayan bir karara veya vazgeçme nedeniyle itiraz veya şikâyetin reddine yahut süresi geçmiş bir şikâyete ilişkin olursa, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun ilgili hükümleri gereğince istem icra mahkemesince reddedilir” hükmü yer almaktadır. Aynı maddenin 3. fıkrasında ise; “Bölge adliye mahkemesi, birinci fıkra kapsamına girdiği hâlde reddine karar verilmemiş başvuruyu geri çevirmeyip doğrudan kesin karara bağlar” düzenlemesine yer verilmiştir.
Somut olayda, Dairemiz tarafından ilgili mahkemesinden, şikayetçi 3. Kişi tarafından ilk derece mahkeme kararına yönelik süre tutum dilekçesi ile istinaf başvurusunda bulunulup bulunulmadığı, bulunulmuş ise dilekçe asıllarının incelenmek üzere istenildiği, 06.02.2023 tarihli cevabi yazıda ” 03.02.2023 tarih ve 2020/937 sayılı yazınız ile temyiz talebi üzerine dosyanın Yargıtay 12. Hukuk Dairesine gönderildiği, mahkememizin 24.10.2019 tarih ve 2019/474-2019/685 karar sayılı ilamının taraflara çıkartılan tebliğ mazbatası asıllarının anılan karara yönelik taraflarca sunulan süre tutum dilekçelerinin asılları istenilmiş ise de; 24.07.2019 tarihli süre tutum dilekçesinin istinaf süre tutum dilekçesi olmadığı, delil sunmak için Uyaptan gönderilen ek süre talep dilekçesi olduğu, mahkememizin duruşma tutanaklarının ve gerekçeli kararının incelenmesinde kararın taraf vekillerinin yüzlerine karşı verildiği, davacı vekilinin Uyaptan duruşma ve tedbir talepli istinaf dilekçesi sunduğu, ve davalı vekiline e- tebligat gönderilerek tebliğ edildiği, istenilen evrakların Uyapta elektronik ortamda bulunduğu, fiziki olarak evrak bulunmadığı, mahkememiz dosyanının uyap kayıtlarının incelenmesinden anlaşılmıştır.” şeklinde açıklama yapıldığı anlaşılmaktadır.
İİK’nun 363/1. maddesine göre, istinaf yoluna başvuru süresi, ilk derece mahkemesi kararının tefhim veya tebliğinden itibaren on gündür.
O halde; ilk derece mahkemesince kararın davacı vekilinin yüzüne karşı 24.10.2019 tarihinde tefhim edildiği, davacı vekilince süre tutum dilekçesinin yasal 10 günlük sürede sunulmadığı ve bu durumun mahkemenin yukarıda bahse konu 06.02.2023 tarihli cevabi yazısı ile de tespit edildiği görülmekle davacının istinaf isteminin süresinde olmadığı anlaşılmaktadır.
Dolayısı ile anılan ilk derece mahkeme kararına karşı yasal süresi içerisinde istinaf başvurusunda bulunulmadığı anlaşıldığından, Bölge Adliye Mahkemesince istinaf talebinin süreden reddine karar verilmesi gerekirken, esastan reddine karar verilmesi, sonuçta istem reddedildiğinden sonuca etkili görülmemiş, sonucu doğru olan Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararında yazılı gerekçelere ve özellikle yukarıda yapılan açıklamalara göre, davacının yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle, sonucu itibarı ile doğru olan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 5311 Sayılı Kanun ile değişik İİK’nin 364/2. maddesi göndermesiyle uygulanması gereken 6100 Sayılı HMK’nin 370. maddeleri uyarınca ONANMASINA, alınması gereken 179,90 TL temyiz harcından, evvelce alınan harç varsa mahsubu ile eksik harcın temyiz edenden tahsiline 17.05.2023 gününde oy birliğiyle karar verildi.