YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/13102
KARAR NO : 2017/7460
KARAR TARİHİ : 09.05.2017
MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki davacı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü :
Mahkemece, asıl karar -temyizi kabil olmadığından bahisle- kesin olarak verildiği, alacaklının, bu karara yönelik adli yardım talepli temyiz isteminin Ek Karar ile -kararın kesin olduğu ve ayrıca talep aşamasında ileri sürülmeyen temyiz harç ve masraflarının ödenmemesi anlamında ileri sürülen Adli Yardım Talebi yerinde görülmediğinden- reddine hükmedildiği görülmüştür.
İcra mahkemesi kararlarından hangilerinin temyiz olunabileceği özel hükümlerle ve genel olarak da 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun 363. maddesinde birer birer açıklanıp gösterilmiş olup, bunların dışında kalan mahkeme kararları kesindir. Mahkemenin esasa ilişkin kararı, bu maddelerle tespit edilen kararlar arasında yer almadığından kararın İİK’nun 363. maddesi gereğince temyizi kabil olduğu, ayrıca 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 336/3. maddesi uyarınca, kanun yollarına başvuru sırasında adli yardım talebi, Bölge Adliye Mahkemesi’ne veya Yargıtay’a yapılır. Aynı Yasa’nın 448. maddesi uyarınca bu kanun hükümleri, tamamlanmış işlemleri etkilememek kaydıyla derhal uygulanır. Anılan Kanun’un 336/3. maddesi, bu Kanunun yargı yolu ve göreve ilişkin hükümlerinden olmadığından, geçici 1. madde kapsamında da değildir. Dolayısıyla davacının temyiz aşamasındaki adli yardım talebi hakkında karar vermeye yetkili mercii, temyiz incelemesi yapmakla görevli bulunan Yargıtay dairesidir. Bu nedenle, Dairemizce alacaklının adli yardım talebi hakkında karar verilmeden mahkemece 27/10/2015 tarihli ek kararla, kararın kesin olduğu ve temyiz harç ve masraflarının süresinde yatırılmadığından bahisle adli yardım ve temyiz talebinin reddine hükmedilmesi doğru olmadığından, mahkemenin 27/10/2015 tarihli ek kararının kaldırılmasına oy birliği ile karar verildikten sonra alacaklının temyiz itirazlarının incelenmesine geçildi.
a) Alacaklının adli yardım talebinin incelenmesinde;
6100 sayılı HMK’nun 334/1. maddesi; “Kendisi ve ailesinin geçimini önemli ölçüde zor duruma düşürmeksizin, gereken yargılama veya takip giderlerini kısmen veya tamamen ödeme gücünden yoksun olan kimseler, iddia ve savunmalarında, geçici hukuki korunma taleplerinde ve icra takibinde, taleplerinin açıkça dayanaktan yoksun olmaması kaydıyla adli yardımdan yararlanabilirler” hükmünü, aynı Kanunun 336/2. maddesi de; “Talepte bulunan kişi, iddiasının özeti ile birlikte, iddiasını dayandıracağı delilleri ve yargılama giderlerini karşılayabilecek durumda olmadığını gösteren mali durumuna ilişkin belgeleri mahkemeye sunmak zorundadır” hükmünü içermektedir.
Alacaklının adli yardım talebini dayandırdığı belgeler, yukarıda anılan yasal düzenlemelere göre, mali durumunu göstermeye yeterli ve nitelikte bulunmadığından, alacaklının adli yardım talebinin reddine karar verilmiştir.
Temyiz harç ve masraflarının ek kararın temyizi ile birlikte yatırıldığı anlaşıldığından, bu eksikliğin tamamlatılması için, dosyanın mahalline geri çevrilmesine gerek kalmamıştır.
b) Alacaklının temyiz itirazlarının esasının incelenmesine gelince;
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, temyiz olunan kararda yazılı gerekçelere göre yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun mahkeme kararının İİK.nun 366. ve HUMK.nun 438. maddeleri uyarınca (ONANMASINA), alınması gereken 31,40 TL temyiz harcından, evvelce alınan harç varsa mahsubu ile eksik harcın temyiz edenden tahsiline, ilamın tebliğinden itibaren 10 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 09/05/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.