YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/2091
KARAR NO : 2023/4222
KARAR TARİHİ : 23.10.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/854 E., 2016/43 K.
SUÇ : Kişilerin huzur ve sükununu bozma
HÜKÜM : Beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Bozma

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Ankara 21. Ağır Ceza Mahkemesinin 03.02.2016 tarihli 2015/854 Esas, 2016/43 Karar sayılı kararı ile; sanık hakkında kişilerin huzur ve sükununu bozma suçunun yasal unsurları oluşmadığından beraat kararı verilmiştir.

2. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 01.03.2021 tarihli ve 2016/105048 sayılı, bozma görüşlü Tebliğname ile Daireye tevdi edilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan vekilinin temyiz isteği; sanığın sıklıkla katılanın evinin karşısındaki banka oturarak ve katılana rahatsız edici şekilde bakarak katılanı taciz ettiğine, ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Sanığın katılanın evinin yakınındaki parkta oturarak kendisini takip etmek ve hakaret içeren sözler söylemek suretiyle rahatsız ettiği iddiasıyla kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan açılan kamu davasında; Yerel Mahkemece beraat kararı verilmiştir.

IV. GEREKÇE
1. Sanık hakkında kurulan hükme yönelik katılan vekilinin temyizinin incelenmesinde, beraat kararı verilmesine dair Mahkemenin takdir ve gerekçesinde hukuka aykırılık görülmemiştir.

2. Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.

3. 5237 sayılı Kanun’un 123 üncü maddesinde düzenlenen kişilerin huzur ve sükununu bozma suçu genel ve tamamlayıcı nitelikte bir suç olup, bu suçun oluşması için eylemin Kanunda ayrıca suç olarak tanımlanmamış olması gerekmekle; sanığın, katılana yönelik tehdit ve hakaret içeren eylemleri sebebiyle yürütülen bir soruşturma bulunduğu ve sanığın tehdit ve hakaret eylemleri dışında, genel ve tamamlayıcı nitelikte olan kişilerin huzur ve sükununu bozma suçunu oluşturacak herhangi bir eyleminin bulunmadığı anlaşıldığından; tebliğnamede bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Ankara 21. Ağır Ceza Mahkemesinin 03.02.2016 tarihli 2015/854 Esas, 2016/43 Karar sayılı kararında katılan vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılan vekilinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğnameye aykırı olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,23.10.2023 tarihinde karar verildi.