YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/2043
KARAR NO : 2023/4400
KARAR TARİHİ : 25.10.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/537 E. 2015/662 K.
SUÇ : Kişilerin huzur ve sükununu bozma
HÜKÜM : Beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanıklar hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Suşehri Asliye Ceza Mahkemesinin, 17.12.2015 tarihli ve 2015/537 Esas 2015/662 Karar sayılı kararı ile sanıklar hakkında kişilerin huzur ve sükununu suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca ayrı ayrı beraat kararı verilmiştir.

2. Dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 21.02.2021 tarihli hükümlerin onanması görüşünü içerir Tebliğname ile Yargıtay 4. Ceza Dairesine tevdi edilmiştir.

3. Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 01.02.2023 tarihli ve 2021/10692 Esas 2023/1951 Karar sayılı kararı ile dosya Dairemize gönderilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan vekilinin temyiz isteği; eksik araştırma ile hüküm kurulduğuna ,sanıkların cezalandırılması gerektiğine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
1. Sanıkların katılanın 0346 381 24 44 numaralı sabit hattını devamlı arayarak kendisini rahatsız ettikleri iddiası ile sanıklar hakkında kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan kamu davası açılmıştır.

2. Mahkemece; dosyaya celp edilen iletişim kayıtları, sanık savunmaları ve katılan beyanı birlikte dikkate alındığında, sanıklar Yener ve Soner’in üzerlerine atılı suçu işlediklerine dair soyut katılan beyanı haricinde somut ve cezalandırılmalarına yeterli delil elde edilemediği, katılanın beyanında belirttiği üzere sanıkların olay tarihinde katılana ait ev telefonunu arayan kişiler olup olmadıklarının tespit edilemediği gerekçesiyle 5271 sayılı yasanın 223/2-e maddesi uyarınca beraatlerine karar verilmiştir.

3. Sanıklar soruşturmanın başından beri atılı suçlamayı reddetmişlerdir.

4. Katılan sanığın cezalandırılmasını talep etmiştir.

IV. GEREKÇE
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Suşehri Asliye Ceza Mahkemesinin, 17.12.2015 tarihli ve 2015/537 Esas 2015/662 Karar sayılı kararında katılan vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılan vekilinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 25.10.2023 tarihinde karar verildi.