YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/1527
KARAR NO : 2023/4368
KARAR TARİHİ : 25.10.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2016/324 E., 2016/587 K.
SUÇ : Kişilerin huzur ve sükununu bozma
HÜKÜM : Beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Adana 20. Asliye Ceza Ceza Mahkemesinin, 12.07.2016 tarihli ve 2016/324 Esas, 2016/587 Karar sayılı ek kararının; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Adana 20. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.06.2016 tarihli ve 2016/324 Esas, 2016/587 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi gereğince beraat kararı verilmiştir.

2.Adana 20. Asliye Ceza Mahkemesinin, 12.07.2016 tarihli ve 2016/324 Esas, 2016/587 Karar sayılı ek kararı ile katılan vekilinin temyiz başvurusu hakkında, 5271 sayılı Kanun’un 296 ıncı maddesi uyarınca “temyiz talebinin süresinde olmamasından dolayı reddine” karar verilmiştir.

3.Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 17.04.2021 tarihli ve 2016/371691 sayılı, hükmün onanması görüşünü içerir Tebliğname ile Daireye tevdi edilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan Vekilinin Temyiz İsteği; temyiz talebinin reddine dair ek kararın temyizi ile sanık hakkında verilen beraat kararının usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkindir.

III. GEREKÇE
Katılan vekilinin yüzüne karşı 28.06.2016 tarihli oturumda usulüne uygun şekilde tefhim olunan hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesinde öngörülen bir haftalık yasal temyiz süresinin 05.07.2016 tarihi mesai bitimine kadar olduğu, 05.07.2016 gününün Ramazan Bayramının ilk günü olduğu ve resmi tatilin 08.07.2016’da bittiği, buna göre temyiz süresinin son gününün 08.07.2016 günü mesai bitimine kadar olduğu, katılan vekili tarafından ise, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirlenen bir haftalık kanunî süre geçtikten sonra 11.07.2016 tarihinde temyiz isteğinde bulunulduğu, 1412 sayılı Kanun’un 305 inci maddesinin birinci fıkrası gereği asıl kararın re’sen temyize de tabi olmadığı, aynı Kanun’un 315 inci maddesinin birinci fıkrasında yer verilen; “Temyiz isteği kanuni sürenin geçmesinden sonra yapılmış veya temyiz edilemeyecek bir hüküm temyiz edilmişse veya temyiz edenin buna hakkı yoksa, hükmü temyiz olunan mahkeme bir karar ile temyiz dilekçesini reddeder.” şeklindeki düzenleme birlikte değerlendirildiğinde, ek kararda herhangi bir hukuka aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, katılan vekilinin temyiz isteği yerinde görülmemiştir.

IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle, Adana 20. Asliye Ceza Mahkemesinin 12.07.2016 tarihli ve 2016/324 Esas, 2016/587 Karar sayılı ek kararında katılan vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden ek kararın, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 25.10.2023 tarihinde karar verildi.