YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/1444
KARAR NO : 2023/4692
KARAR TARİHİ : 02.11.2023

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kişilerin huzur ve sükununu bozma
Hüküm : Beraat

Sanıklar müdafii tarafından yapılan temyiz itirazının vekalet ücretine hasren olduğu anlaşılmakla;
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Ankara 15. Asliye Ceza Mahkemesinin, 16.06.2016 tarihli ve 2015/573 Esas, 2016/419 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.

2.Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 11.04.2021 tarihli ve 2016/332021 sayılı, onama görüşlü Tebliğname ile Daireye tevdii olunmuştur.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanıklar müdafiinin temyiz sebepleri özetle; sanıklar lehine vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğine ilişkindir. ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Yapılan yargılama sonucunda toplanan kanıtlardan, aynı apartmanda altlı üstlü dairelerde oturan … ve … soyadlı katılan sanıklar arasında olay günü katılan sanık …’ün, üst katlarında oturan katılan sanıklar … ve …’in evlerinde gürültü yapıldığından bahisle yukarıya çıkması üzerine tartışma meydana geldiği, bu tartışma esnasında katılan sanıkların karşılıklı olarak birbirlerine “o. çocukları, şerefsiz, köpekler” gibi sözlerle hakaret ettikleri ve katılan sanık …’ın tekmelemek suretiyle katılan sanıklar … ve …’ın oturdukları dairenin kapısına zarar verdiği anlaşılmış olmakla tüm katılan sanıkların üzerilerine atılı hakaret suçundan mahkumiyetlerine karar verilmiş; her ne kadar katılan sanıklar … ve … haklarında çocuklarının gürültü yaptığı, uyarılara rağmen gürültünün devam ettiği iddia edilerek kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan da kamu davası açılmış ise de, bu suçun oluşabilmesi için “sırf huzur ve sükunun bozulması amacıyla” gürültü yapılmasının gerektiği, çocukların gürültü yapmasından ibaret eylemde atılı suçun unsurlarının bulunmadığı, katılan sanıkların “sırf” huzur ve sükunun bozulması amacıyla gürültü yaptıklarına dair soyut iddia dışında her türlü kuşkudan uzak, kesin ve inandırıcı kanıt bulunmadığıkanaatiyle beraatlerine karar verildiği anlaşılmıştır.

IV. GEREKÇE
Yerel mahkeme kararında yapılan inceleme neticesinde olayın kabulünde herhangi bir isabetsizlik bulunmamıştır.

Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.02.2013 tarihli ve 2011/5-137 Esas, 2013/58 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, aynı davada kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan beraat eden, hakaret suçundan ise mahkumiyetine karar verilen sanık hakkında müdafii tarafından sunulan avukatlık hizmetinin bölünmesi mümkün olmadığından beraat edilen suç nedeniyle avukatlık ücretine hükmedilemeyeceği cihetle, sanıklar müdafiinin temyiz sebeplerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde Ankara 15. Asliye Ceza Mahkemesinin, 16.06.2016 tarihli ve 2015/573 Esas, 2016/419 Karar sayılı kararında açıklanan nedenlerle sanıklar müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanıklar müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 02.11.2023 tarihinde karar verildi.