YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/1395
KARAR NO : 2023/4829
KARAR TARİHİ : 08.11.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/83 E., 2015/676 K
SUÇ : Kişilerin huzur ve sükunu bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz isteminin reddi

Sanık hakkında kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan kurulan hükmün temyiz edilmeden 16.02.2016 tarihinde kesinleştiği, sanığın 09.06.2016 tarihli dilekçesi ile eski hale getirme talebinde bulunduğu, Diyarbakır 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.06.2016 tarihli ek kararı ile sanığın dilekçesinin temyiz talebi olarak kabulüne karar verilerek temyiz incelemesi yapılmak üzere Dairemize gönderilen dosya incelenerek gereği düşünüldü;

Temyiz süresinin geçirilmiş olması nedeniyle ileri sürülen eski hale getirme istemleri hakkında inceleme ve karar verme yetkisinin, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 42 nci maddesinin birinci fıkrası uyarınca Yargıtaya ait olması karşısında, yapılan incelemede;

5271 sayılı Kanun’un “Eski Hâle Getirme” başlıklı 40 ıncı maddesinin birinci fıkrasında; kusuru bulunmaksızın bir süreyi geçirmiş olan kişinin eski hale getirme isteminde bulunabileceği, aynı maddenin ikinci fıkrasında; kanun yoluna başvuru hakkı kendisine bildirilmemesi halinde de, kişinin kusursuz sayılacağı belirtilmiştir.
Temyiz istemine konu kararda, “…sanığın yokluğunda kararın tebliğinden itibaren 7 gün içerisinde mahkememize hitaben verilecek bir dilekçe veya Zabıt Katibine beyanda bulunmak suretiyle Yargıtay’da temyiz yolu açık olmak üzere …” şeklinde, başvurulacak Yasa yolu, süresi, başvuru yapılacak merci ile başvuru şekli anlaşılabilir nitelikte açıkça gösterildiğinden ve sanık tarafından bu konuda bir itiraz da ileri sürülmediğinden, eski hale getirme talebi, 5271 sayılı Kanun’un 40 ıncı maddesinin birinci fıkrası kapsamında değerlendirilmelidir.

Mahkemenin duruşma zabıtları incelendiğinde; sanığın yokluğunda verilen kararın sanığın dosya kapsamında bilinen adresi olan “… Mahallesi 1208. Sokak … Sitesi C Blok No:2 …/Diyarbakır” adresine 05.02.2016 tarihinde aynı çatı altında birlikte yaşadığı kızına usulüne uygun olarak tebliğ edildiği, yapılan tebligatın kanuna uygun olduğu, sanık hakkında verilen 22.06.2016 tarihli ek kararın da sanığın bu adresinde tebliğ edildiği anlaşılmakla;

Diyarbakır 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.12.2015 tarihli, 2015/83 Esas, 2015/676 Karar sayılı mahkumiyet hükmünün, sanığa 05.02.2016 tarihinde aynı adreste birlikte ikametgah eden 18 yaşından büyük kızı …’a tebliğ edildiğinin dosyada mevcut tebligat parçasından anlaşılması karşısında, her ne kadar sanık, eski hale getirme talebinde bulunmuş ise de; yasal koşulları bulunmayan eski hale getirme ve vaki temyiz itirazlarının 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 310 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirlenen bir haftalık kanunî süre geçtikten sonra 09.06.2016 tarihinde temyiz isteğinde bulunulduğu, hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 305 inci maddesinin birinci fıkrası gereği re’sen temyize de tabi olmadığı anlaşılmakla, sanığın temyiz isteğinin, 1412 sayılı Kanun’un 317 nci maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 08.11.2023 tarihinde karar verildi.