YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/9852
KARAR NO : 2023/2404
KARAR TARİHİ : 04.07.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2021/335 E., 2021/487 K.
SUÇ : Taksirle yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet
Yargıtay 12. Ceza Dairesinin, 20/09/2022 tarihli ve 2021/335 Esas, 2021/487 Karar sayılı kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 10/12/2022 tarihli ve KD-2022/138240 sayılı itirazı üzerine yapılan inceleme neticesinde;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun’un) 308 inci maddesinin birinci fıkrasında belirtilen kanunî süresinde yapılan lehe itiraz başvurusu üzerine dava dosyası, aynı Kanun’un 308 inci maddesinin ikinci fıkrası gereği Dairemize gönderilmekle, gereği düşünüldü:
I. İTİRAZ SEBEPLERİ
”Basit Yargılama Usulü” başlıklı 251. maddesinin 3. fıkrasında yer alan; CMK’nın 251/3 inci maddesi kapsamında basit yargılama usulüne göre verdiği hükümle bağlı değildir. Ancak, itirazın sanık dışındaki kişiler tarafından yapıldığı hâllerde basit yargılama usulünde yapılan ¼ oranında indirim korunur. hükmünü içerdiği; düzenleme uyarınca genel yargılama ile kurulu hükmün temyiz yasa yoluna tabi olduğu ve esastan incelenmesi gerektiği halde yazılı şekilde sonuçlandırılmasının usul ve yasalara aykırı olduğu nedeni ile itirazın kabulü ile incelenmeksizin iade kararının kaldırılmasına ile sanık … hakkında Taksirle yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmünün esastan incelenerek onanmasına karar verilmesi talebine ilişkindir.
II. GEREKÇE
1- Sanık … hakkında mahkemesince 08/06/2015 tarih 2015/131 esas, 2015/179 sayılı kararı ile; “Taksirle Bir Kişinin Yaralanmasına Neden Olma” suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 89 uncu maddesinin birinci fıkrası ve ikinci fıkrasının (b) ile (e) bentleri uyarınca 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, sürücü belgesinin 6 süreyle geri alınmasına karar verildiği, sanığın 09/06/2015 tarihli temyiz dilekçesi üzerine dosyanın Yargıtaya gönderildiği,
2-Yargıtay 12.Ceza Dairesinin 14/09/2020 tarih 2019/932 esas 2020/4491 sayılı kararı ile; 5271 sayılı CMK’nın, 17.10.2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanun’un 24. maddesi ile başlığı ile birlikte yeniden düzenlenmiş olan ”Basit Yargılama Usulü” başlıklı 251. maddesinin 1. fıkrasında yer alan; ”Asliye ceza mahkemesince, iddianamenin kabulünden sonra adli para cezasını ve/veya üst sınırı iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanmasına karar verilebilir.” “Basit Yargılama Usulü” yönünden yeniden değerlendirmesinde zorunluluk bulunması nedeniyle BOZULMASINA kararı verilerek dosyanın esas mahkemesine gönderildiği,
3-Bozma üzerine dosya ele alınarak esas mahkemesince 2020/434 esasına kaydının yapıldığı ve Basit Yargılama Usulü uygulandığı, Basit Yargılama Usulü sonucu mahkemesinin 20/05/2021 tarih 2020/434 esas 2021/299 sayılı kararı ile “Taksirle Bir Kişinin Yaralanmasına Neden Olma” suçundan 5237 sayılı Kanun’un 89 uncu maddesinin birinci fıkrası, 89 uncu maddesinin ikinci fıkrasının (b) bendi, 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 5271 sayılı 251/3. maddeleri gereğince sonuç olarak 7 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve 6 ay süreyle sürücü belgesinin geri alınmasına karar verildiği,
4-Katılanlar vekilinin 01/06/2021 havale tarihli dilekçesi ile mahkemenin 20/05/2021 tarih 2021/434 esas 2021/299 sayılı kararına itiraz ettiği, itiraz üzerine dosya yeniden ele alınarak; mahkemenin 20/10/2021 tarihli, 2021/335 Esas ve 2021/487 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında, taksirle yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 89 uncu maddesinin birinci fıkrası, 89 uncu maddesinin ikinci fıkrasının (b) bendi, 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 5271 sayılı Kanun’un 251 inci maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca sonuç olarak 7 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve 6 ay süreyle sürücü belgesinin geri alınmasına karar verildiği,
5-İtiraz üzerine yapılan yargılama sonucu kurulan hükmün, katılanlar vekili ve sanık tarafından temyizi üzerine, her ne kadar Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 20/09/2022 tarih 2022/1653 esas, 2022/5803 sayılı kararı ile, 5271 sayılı Kanun’un 252 nci maddesinin birinci fıkrasında “251’inci madde uyarınca verilen hükümlere karşı itiraz edilebilir.” şeklinde yer alan düzenleme karşısında, incelenen dosyada yapılan başvurunun bu doğrultuda değerlendirilmesinin gerekli bulunduğundan bahisle incelenmeksizin iade kararı verilmişse de,
5271 sayılı Kanun’un ”Basit Yargılama Usulü” başlıklı 251. maddesinin 3. fıkrasının “CMK’nın 251/3 inci maddesi kapsamında basit yargılama usulüne göre verdiği hükümle bağlı değildir. Ancak, itirazın sanık dışındaki kişiler tarafından yapıldığı hâllerde basit yargılama usulünde yapılan ¼ oranında indirim korunur.” hükmünü içerdiği; düzenleme uyarınca genel yargılama ile kurulu hükmün temyiz yasa yoluna tabi olduğu ve esastan incelenmesi gerektiği anlaşıldığından, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının yerinde olduğu sonucuna varılmıştır.
III. KARAR
1. Gerekçe bölümünde belirtilen nedenle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı İTİRAZININ KABULÜNE,
2.5271 sayılı Kanun’un 308 inci maddesinin ikinci fıkrası gereği Yargıtay 12. Ceza Dairesinin, 20/09/2022 tarih 2022/1653 esas, 2022/5803 sayılı incelenmeksizin iade kararının, KALDIRILMASINA,
3.Gaziosmanpaşa 16.Asliye Ceza Mahkemesi’nin 20/10/2021 tarih, 2021/335 Esas ve 2021/487 Karar sayılı kararının hüküm fıkrasının 8.paragrafının başına “5237 sayılı Kanun’un 53/6. maddesi gereğince” ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının ve yargıtay ilâmının bir örneğinin, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Gaziosmanpaşa 16. Asliye Ceza Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 04.07.2023 tarihinde karar verildi.