YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/7921
KARAR NO : 2023/1033
KARAR TARİHİ : 30.03.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

… 9. Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.07.2016 tarihli ve 2015/166 esas, 2016/448 Karar sayılı kararının sanık tarafından eski hale getirme talebi üzerine yapılan ön inceleme neticesinde gereği düşünüldü:

Temyiz süresinin geçirilmiş olması nedeniyle ileri sürülen eski hale getirme istemleri hakkında inceleme ve karar verme yetkisinin, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 42 nci maddesinin birinci fıkrası uyarınca Yargıtaya ait olması karşısında, yapılan incelemede;

5271 sayılı CMK’nın “Eski Hâle Getirme” başlıklı 40. maddesinin birinci fıkrasında; kusuru bulunmaksızın bir süreyi geçirmiş olan kişinin eski hale getirme isteminde bulunabileceği, aynı maddenin ikinci fıkrasında; kanun yoluna başvuru hakkı kendisine bildirilmemesi halinde de, kişinin kusursuz sayılacağı belirtilmiştir.

Temyiz istemine konu kararda, “…sanığın yokluğunda kararın tebliğinden itibaren 7 gün içerisinde mahkememize hitaben verilecek bir dilekçe veya Zabıt Katibine beyanda bulunmak suretiyle Yargıtay’da temyiz yolu açık olmak üzere …” şeklinde, başvurulacak yasa yolu, süresi, başvuru yapılacak merci ile başvuru şekli anlaşılabilir nitelikte açıkça gösterildiğinden ve sanık tarafından bu konuda bir itiraz da ileri sürülmediğinden, eski hale getirme talebi, 5271 sayılı CMK’nın 40. maddesinin birinci fıkrası kapsamında değerlendirilmelidir.

Mahkemenin yakalama emri sonucu savunması alınırken sanığın tebligat adresi olarak “İnönü mah. Pir Sultan Sok. no:15/2 …” adresini bildirdiği, yokluğunda verilen kararın sanığın bildirdiği adresine 16.08.2016 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edildiği, yapılan tebligatın kanuna uygun olduğu, bildirdiği adresine yapılan tebliğin usulüne uygun olduğu, sanığın 22.09.2017 tarihli dilekçe ile mahkemeden mahsup talebinde bulunduğu, mahkemenin ek kararla mahsup talebinin kabulüne karar verdiği, bu kararın sanığa tebliğ edildiği anlaşılmakla;

6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 310 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirlenen bir haftalık kanunî süre geçtikten sonra 29.07.2022 tarihinde temyiz isteğinde bulunduğu, hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 305 inci maddesinin birinci fıkrası gereği re’sen temyize de tabi olmadığı anlaşılmakla, sanığın temyiz isteğinin, 1412 sayılı Kanun’un 317 nci maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,

Esası incelenmeyen dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

30.03.2023 tarihinde karar verildi.