YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/7913
KARAR NO : 2023/2357
KARAR TARİHİ : 03.07.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
DAVA : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
KARAR : Davanın reddi

Davacının tazminat talebi hakkında dairemizce verilen bozma kararı üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 3 üncü maddesinin ikinci fıkrası gereği yürürlükte bulunan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 26.09.2004 tarihli ve 5236 sayılı Kanun’la yapılan değişiklikten önceki 427 nci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 142 nci maddesinin sekizinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Davacı vekili 11.08.2015 tarihli dava dilekçesinde özetle; müvekkilinin 04.04.2009-08.04.2009 tarihleri arasında 4 gün gözaltında kaldığını, 08.04.2009 -26.03.2016 tarihleri arasında da 2 yıl 11 ay 24 gün tutuklu kaldığını, müvekkilinin haksız gözaltı ve tutuklulukta kaldığını belirterek, 250.000,00 TL maddi, 100.000,00 TL manevi tazminatın ödenmesini talep etmiştir.

2. Davalı vekili 24.08.2015 tarihli cevap dilekçesinde özetle; davanın reddi gerektiğini talep etmiştir.

3.Sivas 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 09.06.2016 tarihli ve 2015/125 Esas, 2016/109 Karar sayılı kararı ile davanın kısmen kabulününe karar verilmiştir.

4.Sivas 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 09.06.2016 tarihli ve 2015/125 Esas, 2016/109 Karar sayılı kararının davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyizi üzerine Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 28.03.2022 tarihli ve 2020/11538 Esas, 2022/2380 Karar sayılı ilâmıyla;

“5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 142/1. maddesine göre, koruma tedbirleri nedeniyle tazminat taleplerinin kararın kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her halde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde dava konusu edilebileceği, bu kapsamda dava dosyası incelendiğinde, tazminat talebinin dayanağı olan Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 26.03.2012 tarih 2009/314 Esas – 2012/70 Karar sayılı ceza dava dosyasında davacının yüzüne karşı verilen beraat hükmünün temyizde onanmak suretiyle 24.03.2014 tarihinde kesinleştiği, buna karşın tazminat davasının bir yıllık hak düşürücü süreden sonra 11.08.2015 tarihinde açılmış olduğunun anlaşılması karşısında, süresinde açılmayan davanın reddi yerine, yargılamaya devamla davacı lehine tazminata hükmedilmesi,”
Nedenleriyle bozulmasına karar verilmiştir.

5. Hukukî Süreç başlığı altında (4) numaralı paragrafta ayrıntılarına yer verilen Yargıtay bozma ilâmına uyulmasına karar verilerek gereklerinin yerine getirildiği anlaşılmıştır.

6. Sivas 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 07.07.2022 tarihli ve 2022/134 Esas, 2022/144 Karar sayılı kararı ile davanın reddine karar verilmiştir.

7. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 28.09.2022 tarihli, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile hükmün onanması görüşünü içerir Tebliğname ile Daireye tevdi olunmuştur.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Davacı vekilinin temyiz sebepleri
Dava açma süresinin kesinleşmiş beraat kararının tebliğinden itibaren başlayacağı ve davacıya kesinleşmiş beraat kararının tebliğ edilmemesi sebebiyle davanın süresinde açıldığına, ilişkindir.

III. DAVA KONUSU
Temyizin kapsamına göre;

Yerel Mahkemenin Kabulü
Tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 23.08.2022 tarihli 2020/11538 Esas ve 2022/2380 Karar sayılı bozma ilamına uyularak yapılan incelemede; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 142/1. maddesine göre, koruma tedbirleri nedeniyle tazminat taleplerinin kararın kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her halde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde dava konusu edilebileceği, buna göre davacı …’nın tazminat talebinin dayanağı olan Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 26.03.2012 tarih 2009/314 Esas – 2012/70 Karar sayılı ceza dava dosyasında davacının yüzüne karşı verilen beraat hükmünün temyizde onanmak suretiyle 24.03.2014 tarihinde kesinleştiği, buna karşın tazminat davasının bir yıllık hak düşürücü süreden sonra 11.08.2015 tarihinde açılmış olduğu nazara alındığında iş bu koruma tedbirleri nedeniyle tazminat davasının yasal süresi içerisinde açılmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

IV. GEREKÇE
Tazminat talebinin dayanağı olan Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2009/314 Esas – 2012/70 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının kasten öldürme suçundan 05.04.2009 – 26.03.2012 tarihleri arasında 1086 gün gözaltında ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 24.03.2014 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle davanın yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununa tâbi olduğu anlaşılmıştır.

Davacı Vekilinin Temyiz İstemi Yönünden Tapılan İncelemede;
5271 sayılı Kanun’un “Tazminat istemi” kenar başlıklı 142 inci maddesinin ilgili kısmı şöyledir:
“(1) Karar veya hükümlerin kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her hâlde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde tazminat isteminde bulunulabilir.
…
Hükmü karşısında tazminat talebinin dayanağı olan Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2009/314 Esas – 2012/70 Karar sayılı ceza dava dosyasının 24.03.2014 tarihinde kesinleştiği, buna karşın tazminat davasının bir yıllık hak düşürücü süreden sonra 11.08.2015 tarihinde açılmış olduğunun anlaşılması nedeniyle davanın reddine karar verilmesinde hukuka aykırılık bulunmadığından davacı vekilinin davanın süresinde açıldığına yönelik temyiz taleplerinin reddine karar verilmiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Sivas 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 07.07.2022 tarihli ve 2022/134 Esas, 2022/144 Karar sayılı kararında davacı vekili tarafından öne sürülen temyiz sebeplerinin incelenmesi neticesinde herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
03.07.2023 tarihinde karar verildi.