YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/5859
KARAR NO : 2023/5219
KARAR TARİHİ : 29.11.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2021/1247 E., 2022/122 K.
SUÇ : Taksirle yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
Sanık hakkında Dairemizin bozma ilamı üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Gerede Asliye Ceza Mahkemesinin, 22.02.2022 tarihli ve 2021/1247 Esas, 2022/122 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında taksirle öldürme suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 89 uncu maddesinin dördündü fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 50 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi, 52 nci maddesinin ikinci ve dördüncü fıkrası ve 53 üncü maddesinin altıncı fıkrası uyarınca 6.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ve 4 ay süreyle sürücü belgesinin geri alınmasına ilişkin hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
2.Gerede Asliye Ceza Mahkemesinin, 22.02.2022 tarihli ve 2021/1247 Esas, 2022/122 Karar sayılı kararının sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 18.10.2021 tarih ve 2020/1525 Esas 2021/6933 Karar sayılı kararı ile “Sakarya 7. Asliye Ceza Mahkemesinde yapılan talimat duruşmasında sanık …’ın savunmasının alınması sırasında duruşmadan vareste tutulmak isteyip istemediği sorulmadan CMK’nın 196. maddesine aykırı davranılarak savunma hakkının kısıtlanması…” nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
3. Gerede Asliye Ceza Mahkemesinin 22.02.2022 tarih, 2021/1247 Esas, 2022/122 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında taksirle öldürme suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 89 uncu maddesinin dördündü fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 50 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi, 52 nci maddesinin ikinci ve dördüncü fıkrası ve 53 üncü maddesinin altıncı fıkrası uyarınca 6.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ve 4 ay süreyle sürücü belgesinin geri alınmasına ilişkin hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
4. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan 19.07.2022 tarihli ve 2022/77991 sayılı onama görüşlü Tebliğname ile Daireye tevdi edilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteminin hakkında verilen cezanın fazla olduğuna ve beraat kararı verilmesine aksi halde lehe hükümlerin uygulanmasına yöneliktir.
III. OLAY VE OLGULAR
1.11.09.2014 günü saat 03:20 sıralarında sürücü sanık …’ın sevk ve idaresindeki … plaka sayılı kamyonet ile Ankara istikametinden Bolu istikametine otoyolda seyri sırasında olay mahalline geldiğinde, önünde aynı istikamette seyreden sürücü …’nın sevk ve idaresindeki … plaka sayılı otomobilin sol arka köşesine kendi aracının sağ ön köşe kısmı ile arkadan çarpması sonucu yaralamalı trafik kazası meydana gelmiştir.
2.Kaza tespit tutanağına göre, olay mahallinde fren izi tespit edilmediğine, çarpma noktasının orta şeritte olduğunun tespit edildiği, sanık sürücü …’ın 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu’nun 56 ncı maddesinin birinci fıkrasının (c) bendi uyarınca “Sürücüler önlerinde giden araçları yönetmelikte belirtilen güvenli ve yeterli bir mesafeden izlemek zorundadırlar.” kuralını ihlal ederek arkadan çarpmak suretiyle kusurlu olduğu, diğer otomobil sürücünün kusurunun bulunmadığı belirlenmiştir.
3. Adli Tıp Kurumu Ankara Trafik İhtisas Dairesi Başkanlığı 16.12.2014 tarihli raporuna göre,
a-Sürücü …’ın sevk ve idaresindeki kamyonet ile meskun mahal dışında, gece vakti, aydınlatmanın bulunmadığı, otoyolda Ankara istikametinden Bolu istikametine otoyolda seyri sırasında olay mahalline geldiğinde, yola gereken dikkatini vermemiş, hızını aracının yük ve teknik özellikleri ile yol, zemin, mahal ve görüş durumunun gerektirdiği şartlara göre ayarlamamış, önünde seyreden yakın takip ettiği diğer sürücü idaresindeki araca önlemsizce orta şeritte arkadan çarpmış, sevk ve idare hatası gösterdiği, sürücü asli kusurlarından “Arkadan çarpma” kuralını ihlal etti anlaşılmış olup olayda dikkat ve özen yükümlülüğünü yerine getirmemekle asli ve tam kusurlu olduğu,
b-Sürücü …’nın sevk ve idaresindeki otomobil ile bölünmüş, otoyolda seyri sırasında olay mahalline geldiğinde, arkadan gelen sürücünün aracının arka kısmına çarpması ile meydana gelen olayın oluşu üzerine etken hatalı tutum ve davranışı bulunmadığından sonuçta atfı kabil kusurunun olmadığı belirlenmiştir.
4. Meydana gelen kazada diğer araçta sürücü olan katılan … ile araçta yolcu konumunda olan katılanlar Şeride Kuşaklı, Mahmut Hudai Kuşaklı ve …’nın dosya kapsamında mevcut kati raporlarına göre yaralanmalarının basit tıbbi müdahale ile giderilebilir nitelikte olduğunun tespit edildiği, katılanların sanıktan şikayetçi olduklarını beyan ettikleri anlaşılmıştır.
IV. GEREKÇE
Kaza tespit tutanağı ile trafik bilirkişi raporunun oluş ve dosya kapsamı ile uyumlu olduğu, kusur durumunun kesin bir şekilde tespit edildiği, gerekli delillerin toplandığı, oluşa ilişkin şüphe bulunmadığı lehe hükümlerin kararda tartışıldığı, sanığın dosyada bulunan deliller kapsamında tayin olunan eylemi bakımından, 5237 sayılı Kanun’un 61 inci maddesinde yer verilen, suçun işleniş biçimi, sanığın taksirinin yoğunluğu, meydana gelen zararın ağırlığı gibi ölçütler ile aynı Kanun’un 3 üncü maddesinin birinci fıkrasına belirtilen cezada orantılılık ilkesi dikkate alınarak asli kusurlu olarak dört kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmasına sebebiyet veren sanık hakkında belirlenen temel ceza miktarında bir isabetsizlik bulunmadığı, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, mahkemece sanık lehine olan takdiri indirim hükümlerinin ve sanık hakkında verilen cezanın adli para cezasına çevrilmesine karar verildiği anlaşılmakla, sanığın yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddi ile hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Gerede Asliye Ceza Mahkemesinin 22.02.2022 tarih, 2021/1247 Esas, 2022/122 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,29.11.2023 tarihinde karar verildi.