YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/3671
KARAR NO : 2023/4949
KARAR TARİHİ : 13.11.2023
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkmesi
SAYISI : 2016/93 E., 2016/126 K.
DAVA : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
KARAR : Davanın kısmen kabulü
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Ret, Onama
Davalı vekilinin temyiz isteği yönünden; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 310 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirlenen bir haftalık kanunî süre geçtikten sonra 20.05.2016 tarihinde temyiz isteğinde bulunulduğu anlaşılmıştır.
Davacı vekilinin temyiz istemi yönünden; Mahkemece kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 3 üncü maddesinin ikinci fıkrası gereği yürürlükte bulunan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 26.09.2004 tarihli ve 5236 sayılı Kanun’la yapılan değişiklikten önceki 427 nci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 142 nci maddesinin sekizinci fıkrası gereği temyiz edenler,n hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 310 uncu maddesi gereği temyiz isteklerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteklerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Davacı vekili 29.02.2016 tarihli dava dilekçesinde özetle; müvekkilinin 25.06.2015 tarihinde gözaltına alındığı, 26.06.2015 tarihinde tutuklandığı, 25.11.2015 tarihinde tahliye edildiği, yapılan yargılama neticesinde Antalya 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/434 esas sayılı dosyasında hakkında beraat kararı verildiği, bu süre zarfında maddi ve manevi kaybının olduğu, bu nedenlerle 30.000,00 TL maddi 100.000,00 TL manevi olmak üzere toplam 130.000 TL tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasa faizi ile birlikte yargılama giderleri ve vekalet ücretinin davalıya hükmedilmesini, talep etmiştir.
2.Davalı vekili 23.03.2016 havale tarihi cevap dilekçesinde özetle; davanın öncelikle usulden reddine, mahkeme aksi kanaatte ise davanın esastan reddine, ileride doğabilecek sair hak, beyan ve delillerinin saklı tutulmasını, yargılama giderleri ile yasal vekalet ücretinin karşı taraf üzerinde bırakılmasını, öne sürmüştür.
3.Van 3. Ağır Ceza Mahkemesinin, 15.04.2016 tarihli ve 2016/93 Esas, 2016/126 Karar sayılı kararı ile; davanın kısmen kabulü ile 5.025,69 TL maddi, 6.500,00 TL manevi tazminata dava tarihinden faizi ile birlikte verilmesine karar verilmiştir.
4.Van 3. Ağır Ceza Mahkemesinin, 15.04.2016 tarihli ve 2016/93 Esas, 2016/126 Karar sayılı kararının davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyizi üzerine Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 21.03.2022 tarihli ve 2020/11335 Esas, 2022/2150 Karar sayılı kararı ile; davalı vekilinin temyiz dilekçesinin davacı vekiline; davacı vekilinin temyiz dilekçesinin de davalı vekiline tebliğ edildiğine ilişkin belgeye dosya içerisinde rastlanılmadığı anlaşıldığından, davalı vekilinin temyiz dilekçesinin davacı vekiline; davacı vekilinin temyiz dilekçesinin de davalı vekiline tebliğ edilmiş ise tebligat parçalarının dosyaya konulması, edilmemiş ise temyiz dilekçeleri tebliği ile katılma yoluyla kararı temyiz etmeleri halinde temyiz dilekçeleri ve düzenlenecek ek tebliğname ile birlikte iade edilmesinin temin gerektiğinden bahisle tevdiine karar verilmiştir.
5.Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığın 25.11.2020 tarihli tebliğnamesi ile davalı vekilinin temyiz isteminin süre yönünden reddini, davacı vekilinin temyiz isteminin ise esastan reddi ile hükmün onanmasını, talep edilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
A.Davalı vekilinin temyiz istemi;
Davacı yararına hükmedilen maddi ve manevi tazminatın usul ve yasaya aykırı olduğuna, maddi zararını davacının ispat edemediğine, tazminat miktarlarının fazla olduğuna, ilişkindir.
B.Davacı vekilinin temyiz istemi;
Yerel mahkemece kararını temyiz ettiğine dair dilekçe sunduğu anlaşılmıştır.
III. DAVA KONUSU
Temyizin kapsamına göre;
İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Davacının tazminata esas Antalya 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/434 Esas – 2015/497 Karar sayılı dava dosyasında uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma veya sağlama suçundan yargılandığı, 25.06.2015 – 25.11.2015 tarihleri arasında gözaltı ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 04.01.2016 tarihinde kesinleştiği ve davanın 5271 sayılı Kanunun 142 inci maddesinin birinci fıkrasında belirlenen süre içerisinde yetkili ve görevli mahkemede açıldığı, davacı hakkında aynı sebeple derdest dosya bulunmadığı, davacının gözaltı ve tutuklama süresinde gelir elde etmediği belirlenerek,5.025,69 TL maddi, 6.500,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
Tazminat talebinin dayanağı olan Antalya 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/434 Esas – 2015/497 Karar sayılı dava dosyasında uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma veya sağlama suçundan yargılandığı, 25.06.2015 – 25.11.2015 tarihleri arasında 153 gün gözaltı ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 04.01.2016 tarihinde kesinleştiği ve davanın 5271 sayılı Kanunun 142 inci maddesinin birinci fıkrasında belirlenen süre içerisinde yetkili ve görevli mahkemede açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmıştır.
A. Davalı Vekilinin Temyiz İstemi Yönünden;
Davalı vekilinin yokluğunda verilip 12.05.2016 tarihinde usûlüne uygun şekilde tebliğ edilen karara karşı, karar tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesinin 1 inci fıkrasında belirlenen bir haftalık kanunî süre geçtikten sonra 20.05.2016 tarihinde temyiz isteğinde bulunulduğu anlaşıldığından, davalı vekilinin temyiz isteğinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.
B. Davacı Vekilinin Temyiz İsteği Yönünden;
1.Tutuklandığı dönem içerisindeki maddi zararını ücret bordrosu, vergi kaydı, gelir vergisi beyannamesi gibi itibar edilebilecek bir belgeyle ispatlayamayan davacıya tutuklu kaldığı dönemde 16 yaşından büyükler için geçerli net asgari ücret üzerinden hesaplanan miktarın maddi tazminat kapsamında davacıya ödenmesine karar verilmesinde bir isabetsizlik bulunmamıştır.
2.Nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar ile tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar faizi ile birlikte elde edeceği parasal değer gözetilmek suretiyle, hak ve nefaset ilkelerine uygun, makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, belirlenen ölçütlere uymayacak ve emsal uygulamaların da altında olacak şekilde eksik manevi tazminata hükmolunması, hukuka aykırı bulunmuş ve tebliğnamede onama isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
V. KARAR
A. Davalı Vekilinin Temyiz İsteği Yönünden
Gerekçe bölümünde (A) bendinde açıklanan nedenle Van 3. Ağır Ceza Mahkemesinin, 15.04.2016 tarihli ve 2016/93 Esas, 2016/126 Karar sayılı kararına yönelik davalı vekilinin temyiz isteğinin, 1412 sayılı Kanun’un 317 nci maddesi uyarınca, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
B. Davacı Vekilinin Temyiz İstemi Yönünden
Gerekçe bölümünde (B-2) bendinde açıklanan nedenle Van 3. Ağır Ceza Mahkemesinin, 15.04.2016 tarihli ve 2016/93 Esas, 2016/126 Karar sayılı kararına yönelik davacı vekilinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 13.11.2023 tarihinde karar verildi.