YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/2758
KARAR NO : 2022/6219
KARAR TARİHİ : 05.10.2022
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK’nın 17/10/2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesi yeniden düzenlenmiş olan “Basit Yargılama Usulü” başlıklı 251. maddenin 1. fıkrasında yer alan “Asliye Ceza Mahkemesince iddianamenin kabulünden sonra adli para cezasını ve/veya üst sınırı 2 yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanmasına karar verilebilir.” şeklindeki düzenlemeye göre basit yargılama usulünün uygulanıp uygulanmama takdirinin mahkemeye bırakıldığı, bozma üzerine incelenen kararda mahkemece basit yargılama usulünün uygulanmasına yer olmadığına ve genel hükümlere göre yargılamaya devam edilmesine karar verildiği anlaşılmakla yapılan incelemede;
Dosya içeriğine göre, olay günü 6 yaşında olan katılan …’nün ve yine 18 yaşından küçük olan tanık sıfatını taşıyan çocukların, sanığın işlettiği… Market isimli … yerinden, torpil isimli patlayıcı maddeyi satın alıp boş araziye oynamaya gittikleri, burada torpilleri toprağın içine gömüp üzerine çakıl taşları koydukları, …’nün torpillerini arkadaşının yakmasına sinirlendiği için torpilleri almaya gittiğinde torpilin patlaması sonucu sol gözünden yaralandığı, yaralanmanın duyularından veya organlarından birinin işlevinin yitirilmesine ve yüzde sabit ize neden olduğu, çözümü yaptırılan market kamera kayıtlarında … yeri çalışanı olan şahsın beyaz bir kutu içerisinden bir şeyler çıkartıp çocuklara verdiği, sanığa sorulduğunda gösterilen kişinin kendisi olduğunu, çocuklara torpil sattığını beyan ettiği, tanık olarak dinlenen çocuklar Halil ve Veli’nin de mağdurun gözüne zarar veren torpilleri sanığın … yerinden satın aldığını beyan ettikleri olayda, sanık hakkında mahkumiyet hükmü verilmesinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın ödeme gücü olmadığına yönelik temyiz itirazlarının reddine ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05.03.2020 tarihli ve 2018/12-399 Esas-2020/154 Karar sayılı ilamında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (b) bendinde yer alan ”suçun işlenmesinde kullanılan araçlar” gerekçesine ağırlığı” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak; yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususlarda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün (1) nolu bendinde yer alan “suçun işlenmesinde kullanılan araçlar” ibaresinin çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 05.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.