Yargıtay Kararı 12. Ceza Dairesi 2022/2343 E. 2022/8779 K. 21.11.2022 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/2343
KARAR NO : 2022/8779
KARAR TARİHİ : 21.11.2022

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi : 16/12/2021
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 22/3, 89/2-a-b, 62/1, 52/2-3-4, 53/6 ve 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK’nın 17/10/2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesi yeniden düzenlenmiş olan “Basit Yargılama Usulü” başlıklı 251. maddenin 1. fıkrasında yer alan ”Asliye Ceza Mahkemesince iddianamenin kabulünden sonra adli para cezasını ve/veya üst sınırı 2 yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanmasına karar verilebilir.” şeklindeki düzenlemeye göre basit yargılama usulünün uygulanıp uygulanmama takdirinin mahkemeye bırakıldığı, bozma ilamına eylemli uyularak yapılan yargılamada mahkemece basit yargılama usulünün uygulanmamasına karar verilerek genel hükümlere göre yargılamaya devam edilip karar verildiği anlaşılmakla yapılan incelemede,
Dosya içeriğine göre; 155 promil alkollü olan sanık yerleşim yeri dışında, iki şeritli, bölünmüş, asfalt kaplama, düz, eğimsiz, aydınlatmalı yolda, gece vakti Bayındır istikametinden Torbalı istikametine seyir halindeyken sinyalini verdikten sonra bölünmüş yol kesimi üzerinden geçiş yapmak isterken o esnada Torbalı istikametinden Bayındır istikametine seyretmekte olan katılanın idaresindeki aracın sanığın aracına arkadan çarpması şeklinde meydana gelen ve sanığın tam kusurlu olarak bir kişinin 4. derece kemik kırığına ve organlardan birinin işlevinin sürekli zayıflamasına neden olacak şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK’nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına eylemli uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, eksik inceleme ile karar verildiğine, lehe hükümlerin uygulanmamasına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA; 21/11/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.