YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/8818
KARAR NO : 2023/3992
KARAR TARİHİ : 16.10.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2019/2010 E., 2020/260 K.
DAVA : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
İlk Derece Mahkemesi kararına yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 361 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edilebilir olduğu, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 142 nci maddesinin sekizinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçelerinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Davacı vekili 14.07.2017 tarihli dava dilekçesinde özetle; davacının haksız olarak yakalanması, arama kararı, adli kontrol verilmesi sebeplerine dayanarak 30.000,00 TL maddi tazminat ve 100.000,00 TL manevi tazminatın ödenmesine karar verilmesini talep etmiştir.
2. Davalı vekili 11.08.2017 tarihli cevap dilekçesinde özetle; davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
3. Gaziantep 5. Ağır Ceza Mahkemesinin, 14.03.2019 tarihli ve 2017/269 Esas, 2019/78 Karar sayılı kararı ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
4. Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 16. Ceza Dairesinin, 11.02.2020 tarihli ve 2019/2010 Esas, 2020/260 Karar sayılı kararı ile İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik davacı vekilinin istinaf başvurusunun 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
5. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 18.11.2021 tarihli, davacı vekilinin temyiz talebinin reddi ile hükmün onanması görüşünü içerir Tebliğname ile Daireye tevdi olunmuştur.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Davacının temyiz sebepleri
Soruşturmanın haksız olarak yürütüldüğüne, arama ve el koyma kararının haksız olduğuna, adli kontrol kararının haksız olduğuna ve itiraz hakkı tanınmadığına, davacının haksız olarak bilirkişilikten çıkarıldığına ilişkindir.
III. DAVA KONUSU
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü:
Davacının hürriyetinin 21.11.2016 günü devlet eliyle kısıtlandığı, 22.11.2016 günü serbest bırakıldığı, yargılama sonunda Gaziantep Cumhuriyet Başsavcılığının 26.04.2017 tarih 2017/14554 soruşturma 2017/9527 K. sayılı kararıyla davacı hakkında atılı suç yönünden kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiği, bu kararın 19.05.2017 günü kesinleştiği tespit edilmiştir.
Davacının talep ettiği maddi tazminat talebinin konusu cezaevinde bulunduğu süre içinde çalışamamaktan kaynaklı kazanç kaybı olduğu, dosyada davacının çalıştığı dönemde elde ettiği aylık kazanca dair ayrıntılı bilgi ve belgenin sunulmadığı, bu nedenle en azından çalışsa idi aylık net asgari ücret kadar bir kaybının olacağı değerlendirilmiştir.
Davacının gözaltı ve tutuklama süresinin toplam 2 gün olduğunu ve tutuklama süresince davacının net gelir kaybının 86,74 TL olduğu belirtilmiş, davacı vekili her ne kadar müvekkilinin öğrenim hakkının engellenmesi sebebiyle 3.600,00 TL zararının bulunduğunu belirtmiş ise de yapılan araştırma netecesinde davacı hakkında verilen adli kontrol kararının davacının ders saatleri ile çakışmadığı, adli kontrol kararının engel teşkil etmediği, soruşturma sonucunda davacının el konulan telefonlarının iade edildiğinin belirtildiği, davacının bilirkişilik yapamamaktan kaynaklanan zarar talebi bulunuyor ise de Gaziantep Bilirkişi Bölge Kurulunun yazısında davacının bilirkişilik listesinde kayıtlı olduğunun belirtildiği, Gaziantep 13. İcra Müdürlüğünün yazısında anlaşılacağı üzere davacının taraf olduğu icra dosyasına ilişkin icra alacağının ödendiğininin belirtildiği, bilirkişinin 12.07.2018 tarihli raporundan da anlaşılacağı üzere davacının adli kontrol sebebiyle mesleki anlamda bir gelir kaybının bulunmadığının belirtildiği bu suretle bilirkişi tarafından tespit edilen 86,74 TL miktar üzerinden kabulüne karar verilmiştir.
Davacının talep ettiği manevi tazminat talebinin konusu, temel hak ve hürriyetlerden olan özgürlük ve güvenlik hakkına aykırı olarak haksız yere hürriyetinin kısıtlanması sonucu kişinin duyduğu ve telafisi imkansız veya çok güç olan acı, elem ve ızdırabın onarılması olduğu, davacı lehine 500,00 TL manevi tazminata hükmedilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü:
İlk Derece Mahkemesince verilen kararla ilgili olarak, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından bir isabetsizlik görülmediği anlaşılmıştır.
IV. GEREKÇE
Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat davalarının temyiz incelemeleri sırasında temyiz kesinlik sınırlarının davacı açısından ise reddedilen maddi ve manevi tazminat miktarlarının toplamı üzerinden hesap edilmesi nedeniyle, hükmedilen maddi tazminat miktarının davacı açısından kesin olduğu gerekçesi ile yapılan kesinleştirme işleminin yok hükmünde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Tazminat talebinin esasını oluşturan Gaziantep Cumhuriyet Başsavcılığının 2017/14554 soruşturma sayılı dosyası kapsamında davacının silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 21.11.2016-22.11.2016 tarihleri arasında 1 gün gözaltında kaldığı, yapılan soruşturma sonunda 26.04.2017 tarihinde kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiği, kararın itiraz edilmeksizin kesinleştiği, gözaltına alınma tarihi itibariyle davanın 5271 sayılı Kanun’un 142 nci maddesinin birinci fıkrasında belirlenen süre içerisinde yetkili ve görevli mahkemede açıldığı anlaşılmıştır.
Davacı Vekilinin Temyiz İstemi Yönünden Tapılan İncelemede;
Yargılama sürecindeki işlemlerin usul ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, incelenen dosya kapsamına göre delillerde ve işlemlerde herhangi bir eksiklik olmadığı, tazminat talebinin kısmen kabulü yönünde verilen kararın dosya kapsamına uygun bulunduğu anlaşıldığından, davacı vekilinin yerinde görülmeyen temyiz istemi reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 16. Ceza Dairesinin, 11.02.2020 tarihli ve 2019/2010 Esas, 2020/260 Karar sayılı kararında davacı vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden aynı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Gaziantep 5. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 16. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 16.10.2023 tarihinde karar verildi.