YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/8633
KARAR NO : 2023/2349
KARAR TARİHİ : 03.07.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2019/190 E., 2019/176 K.
DAVA : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı
İlk Derece Mahkemesi kararına yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 361 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edilebilir olduğu, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 142 nci maddesinin sekizinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, aynı Kanun’un 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Davacı vekili 24.05.2019 tarihli dava dilekçesinde özetle; “Müvekkilin beraatine karar verilen ceza dosyası kapsamında uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma veya sağlama suçundan 22.09.2010 – 07.10.2011 tarihleri arasında gözaltında ve tutuklu kalması sebebiyle oluşan zararının karşılığı olarak 40.000,00 TL maddi, 30.000,00 TL manevi tazminatın 22.09.2010 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesini talep ederiz.” şeklinde beyanda bulunmuştur.
2. Davalı vekili 04.07.2019 tarihli cevap dilekçesinde özetle; “Öncelikle derdestlik araştırması yapılmalıdır. Dava süresinde açılmamıştır. Haksız tutuklama oluşmamıştır, davacı kendi eylemleri ile bu duruma sebebiyet vermiştir. Talep edilen tazminat miktarları fahiştir. Davacının davaya muvafakatinin olup olmadığı araştırılmalıdır.” şeklinde beyanda bulunmuştur.
3. Van 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 24.09.2019 tarihli ve 2019/122 Esas, 2019/305 Karar sayılı kararı ile davanın reddine karar verilmiştir.
4. Van Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin, 11.12.2019 tarihli ve 2019/109 Esas, 2019/176 Karar sayılı kararı ile İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik davacı vekilinin istinaf başvurusunun 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
5. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan 08.11.2021 tarihli ve 2020/19895 sayılı, onama görüşlü Tebliğname ile Daireye tevdii edilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Davacı vekilinin temyiz istemi; tazminata esas ceza dosyasında kesinleşme tarihinin kesinleşme şerhinin düzenlendiği tarih olarak kabul edilmesi gerektiği ile davanın süresinde açıldığına, ilişkindir.
III. DAVA KONUSU
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
5271 sayılı Kanun’un 141 inci ve devamı maddelerinde koruma tedbirleri nedeniyle devlet aleyhine tazminat davasının düzenlenmiş olduğu, 5271 sayılı Kanun’un 142 nci maddesinin birinci fıkrasına göre, karar ve hükümlerin kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren 3 ay ve her halde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen 1 yıl içinde tazminat isteminde bulunulabileceği belirtilmiş olup, yapılan yargılama neticesinde davacı hakkında Bakırköy 2. Ağır Ceza Mahkemesince 03.05.2016 tarihinde beraat kararı verildiği, verilen kararın 12.04.2017 tarihinde kesinleştiği, davanın her halde bir yıl içinde açılmasının gerektiğinin kabulünün zorunlu olduğu ancak dava açma tarihinin 24.05.2019 tarihi olduğu anlaşılmakla her halde yasal 1 yıllık hak düşürücü süre içinde davanın açılmadığı anlaşıldığından yasal şartları oluşmayan davanın reddine karar verilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince verilen kararla ilgili olarak, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından bir isabetsizlik bulunmamıştır.
IV. GEREKÇE
Tazminat talebinin dayanağı olan Bakırköy 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2016/10 E., 2016/121 K. sayılı ceza dosyası kapsamında, uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma veya sağlama suçundan 22.09.2010 – 07.10.2011 tarihleri arasında 380 gün gözaltında ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine karar verildiği, beraat hükmünün 12.04.2017 tarihinde kesinleştiği, davanın tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı Kanun’a tabi olduğu anlaşılmıştır.
Davacı vekilinin temyiz isteği yönünden;
Tazminata esas ceza davasındaki beraat hükmünün 12.04.2017 tarihinde kesinleşmesinin ardından 5271 sayılı Kanun’un 142 nci maddesinin birinci fıkrasında öngörülen 1 yıllık hak düşürücü süre geçtikten sonra 24.05.2019 tarihinde dava açılması nedeniyle dava açma süresinin geçtiği anlaşıldığından davanın reddine karar verilmesinde isabetsizlik görülmemiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Van Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin, 11.12.2019 tarihli ve 2019/109 Esas, 2019/176 Karar sayılı kararında davacı vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden aynı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Van 1. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Van Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 03.07.2023 tarihinde karar verildi.