YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/8602
KARAR NO : 2023/2345
KARAR TARİHİ : 03.07.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2019/1801 E., 2020/1 K.
DAVA : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı
İlk Derece Mahkemesi kararına yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 361 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edilebilir olduğu, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 142 nci maddesinin sekizinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, aynı Kanun’un 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Davacı vekili 21.01.2019 tarihli dava dilekçesinde özetle; “Müvekkilin beraatine karar verilen ceza dosyası kapsamında, 09.07.2012 – 16.01.2013 tarihleri arasında tutuklu kalması sebebiyle 50.000,00 TL maddi, 70.000,00 TL manevi tazminatın gözaltı/tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte ödenmesine karar verilmesini talep ederim” şeklinde beyanda bulunmuştur.
2. Davalı vekili 27.03.2019 tarihli cevap dilekçesinde özetle; “Davacının koruma tedbirleri nedeniyle açmış olduğu başka bir tazminat davası bulunduğu tespit edildiğinden, bu dava aynı konuya ilişkin ise davanın derdestlik sebebiyle reddine karar verilmesi gerekir. Davanın süresinde ve yetkili mahkemede açılıp açılmadığı, davacının tazminat isteyemeyecek kişilerden olup olmadığı araştırılmalıdır. Davacının uğradığını iddia ettiği zarar fahiştir ve somut belgelere dayandırılmamıştır. Davacı hakkında yapılan işlemler mevzuata uygun olduğundan koruma tedbirinin haksız olduğu iddiası yerinde değildir.” şeklinde beyanda bulunmuştur.
3. Bursa 14. Ağır Ceza Mahkemesinin, 17.09.2020 tarihli ve 2019/280 Esas, 2019/244 Karar sayılı kararı ile davanın reddine karar verilmiştir.
4. Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin, 07.01.2020 tarihli ve 2019/1801 Esas, 2020/1 Karar sayılı kararı ile İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
5. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan 04.11.2021 tarihli ve 2020/19093 sayılı, onama görüşlü Tebliğname ile Daireye tevdii edilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Davacı vekilinin temyiz istemi; aynı konuya ilişkin açılmış olan iki davanın birleştirilmesi gerektiğine, ilişkindir.
III. DAVA KONUSU
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Dava dilekçesinde, davacı hakkında Muş Ağır Ceza Mahkemesinin 2012/464 E., 2015/25 K. sayılı dava dosyasına istinaden haksız gözaltı, tutuklama ve yargılama sonunda hakkında beraat kararı verilmesi nedeniyle 50.000,00 TL maddi, 70.000,00 TL manevi tazminat bedelinin yasal faizi ile birlikte devlet hazinesinden alınarak tarafına ödenmesi talepli dava açılmıştır. 25.04.2019 tarihli bilirkişi raporunda davacının gözaltı ve tutuklulukta geçirdiği sürelere ilişkin maddi kaybının 4.752,48 TL olduğunun bildirildiği görülmüştür. Yapılan incelemede aynı konuda Bursa 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/137 Esas sayılı dosyası ile davacı tarafından dava ikame olunduğu ve bozma sonrası Bursa 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 2019/230 Esas sayılı dosyası ile davanın derdest olduğu ve duruşmasının 30.10.2019 tarihine atılı olduğu anlaşılmıştır. Bu itibarla; her ne kadar davacı tarafından Muş 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2012/464 E., 2015/25 K. sayılı ilamı hakkında koruma tedbirleri nedeniyle tazminat davası açmış ise de , aynı konuda davacı tarafından Bursa 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 2019/230 (bozma sonrası esası) Esas sayılı dosyasında dava açıldığı anlaşıldığından davanın reddine karar verilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince verilen kararla ilgili olarak, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından bir isabetsizlik bulunmamıştır.
IV. GEREKÇE
Tazminat talebinin dayanağı olan Muş 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2012/464 E., 2015/25 K. sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının basit yaralama, kasten öldürmeye teşebbüs, ruhsatsız ateşli silahlarla mermileri satın alma veya taşıma veya bulundurma suçlarından 09.07.2012 – 16.01.2013 tarihleri arasında gözaltında ve tutuklu kaldığı iddiası ile davacı vekilinin 21.01.2019 tarihli dava dilekçesi ile tazminat talep ettiği, davacı vekilinin aynı konu ve nedene dayalı olarak 03.06.2015 tarihli dava dilekçesi ile açmış olduğu koruma tedbirleri nedeniyle tazminat davasının Bursa 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 2019/230 E., 2019/421 K. sayılı kararı ile kısmen kabulüne karar verildiği anlaşılmıştır.
Davacı vekilinin temyiz isteği yönünden;
Tazminat talebinin dayanağı olan Muş 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2012/464 E., 2015/25 K. sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının basit yaralama, kasten öldürmeye teşebbüs, ruhsatsız ateşli silahlarla mermileri satın alma veya taşıma veya bulundurma suçlarından 09.07.2012 – 16.01.2013 tarihleri arasında gözaltında ve tutuklu kaldığı iddiası ile davacı vekilinin 21.01.2019 tarihli dava dilekçesi ile tazminat talep ettiği, davacı vekilinin aynı konu ve dayalı olarak 03.06.2015 tarihli dava dilekçesi ile açmış olduğu koruma tedbirleri nedeniyle tazminat davasının Bursa 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 2019/230 E., 2019/421 K. sayılı kararı ile kısmen kabulüne karar verildiği anlaşıldığından, davanın reddine ilişkin kararda hukuka aykırılık bulunmamıştır.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin, 07.01.2020 tarihli ve 2019/1801 Esas, 2020/1 Karar sayılı kararında davacı vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden aynı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Bursa 14. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 03.07.2023 tarihinde karar verildi.