YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/8378
KARAR NO : 2023/2333
KARAR TARİHİ : 03.07.2023

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2018/374 E., 2018/441 K.
DAVA : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı

İlk Derece Mahkemesi kararına yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 361 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edilebilir olduğu, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 142 nci maddesinin sekizinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebebine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Davacı vekili 21.04.2017 havale tarihli dava dilekçesinde özetle; müvekkilinin birden fazla kişi tarafından yağmaya teşebbüs suçundan 03.03.2016 tarihinde gözaltına alındığını, 05.03.2013 tarihinde tutuklanmasına karar verildiği, 14.06.2016 tarihinde tahliye edildiği ve hakkında beraat kararı verildiği, haksız ve hukuka aykırı tutuklama nedeniyle 50.000,00 TL maddi, 60.000,00 TL manevi tazminata gözaltı tarihinden itibaren yasal faizi ile davalıdan tahsilini talep etmiştir.

2.Davalı vekili 08.05.2017 havale tarihli cevap dilekçesinde özetle; davanın süresinde açılıp açılmadığının tespit edilerek süresinde açılmamış ise reddi gerektiğini, davacının kanuna uygun gözaltı ve tutuklanma kararı verildiğinden davanın reddi gerektiğine, davacının maddi zararını belgelendiremediğinden öncelikle süre verilmesi, süresinde eksikliği tamamlayamaz ise davanın reddine karar verilmesi gerektiğini, davanın reddine karar verilmez ise makul tazminat verilmesi gerektiğini ve kanunun hangi maddesine dayanılarak tazminat verildiğinin belirtilmesi gerektiğini, davacının kanunda belirtilen tazminat istemeyecek kişilerden olup olmadığının araştırılması gerektiğini, öne sürmüştür.

3.Adana 5. Ağır Ceza Mahkemesinin, 20.10.2017 tarihli ve 2017/213 Esas, 2017/373 Karar sayılı kararı ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

4.Adana Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesinin, 26.02.2018 tarihli ve 2018/374 Esas, 2018/441 Karar sayılı kararı ile İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik davacı ve davalı vekillerinin istinaf başvurularının 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.

5.Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığın 04.11.2021 tarihli tebliğnamesi ile davacı vekilinin temyiz isteminin manevi tazminat eksik olduğundan bozulması talep edilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
A.Davacı vekilinin temyiz istemi;
Hükmedilen maddi ve manevi tazminatın eksik olduğuna, ilişkindir.

III. DAVA KONUSU
Temyizin kapsamına göre;

A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Davacının tazminata esas Adana 9. Ağır Ceza Mahkemesinin 2016/182 Esas – 2016/446 Karar sayılı dava dosyasında birden fazla kişi tarafından silahla yağma suçundan yargılandığı, 03.03.2016 – 14.06.2016 tarihleri arasında gözaltı ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 16.12.2016 tarihinde kesinleştiği ve davanın 5271 sayılı Kanunun 142 inci maddesinin birinci fıkrasında belirlenen süre içerisinde yetkili ve görevli mahkemede açıldığı, davacı hakkında tutuklu kalınan sürelerin infaz gördüğü ve mahsubuna karar verilmediği ve aynı sebebe dayalı olarak derdest dosyasının bulunmadığı, Sosyal Güvenlik Kaydına göre net ücreti üzerinden hesaplama yapılarak 6.557,44 TL maddİ, 5.000,00 TL manevi tazminatın gözlatı tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine karar verilmiştir.

B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince verilen kararla ilgili olarak, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından bir isabetsizlik görülmediği anlaşılmıştır.

IV. GEREKÇE
Tazminat talebinin dayanağı olan Adana 9. Ağır Ceza Mahkemesinin 2016/182 Esas – 2016/446 Karar sayılı dava dosyasında birden fazla kişi tarafından silahla yağma suçundan yargılandığı, 03.03.2016 – 14.06.2016 tarihleri arasında 103 gün gözaltında ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 16.12.2016 tarihinde kesinleştiği ve davanın 5271 sayılı Kanunun 142 inci maddesinin birinci fıkrasında belirlenen süre içerisinde yetkili ve görevli mahkemede açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmıştır.

A.Davacı vekilinin temyiz talebi yönünden;
1.Hükmedilen maddi tazminatın eksik olduğuna yönelik temyiz talebi yönünden;
Davacının gözaltına alınarak tutuklandığı tarihte Redomak Otomasyon Şirketinde sigortalı olarak çalıştığı, Sosyal Güvenlik Kurumu belgelerine göre almış olduğu net ücret miktarı belirlenerek maddi zararının tayin ve tespiti edildiğinden, maddi tazminatın eksik olduğuna yönelik temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

2.Hükmedilen manevi tazminat miktarı yönünden;
Nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, davacı lehine hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar dikkate alınıp, hak ve nesafet ilkelerine uygun, makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, belirlenen ölçütlere uymayacak miktarda eksik manevi tazminata hükmolunması hukuka aykırı bulunmuştur.

V. KARAR
Gerekçe bölümünün (A-2) nolu paragrafında açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz istemleri yerinde görüldüğünden Adana Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesinin, 26.02.2018 tarihli ve 2018/374 Esas, 2018/441 Karar sayılı kararının 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin ikinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendi uyarınca Adana 5. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Adana Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 03.07.2023 tarihinde karar verildi.