YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/7628
KARAR NO : 2023/2036
KARAR TARİHİ : 06.06.2023

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
DAVA : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
HÜKÜM : Temyiz isteminin reddi kararı

Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen 11.10.2019 tarihli ve 2018/2442 Esas, 2018/2189 Karar sayılı ek kararın; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (6100 sayılı Kanun) 361 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edilebilir olduğu, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 142 nci maddesinin sekizinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, aynı Kanun’un 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Davacı vasisi 30.03.2016 tarihli dava dilekçesinde özetle; davacının 25.02.2009 tarihinde tutuklandığını, 24.11.2009 tarihinde tahliye edildiğini, haksız olarak tutuklu kalması nedeniyle maddi ve manevi zarara uğradığını beyan etmiş, davacı vekili davacının tazminat talebinin 100.000,00 maddi, 50.000,00 TL manevi olmak üzere toplam 150.000,00 TL olduğunu, bu tazminata tutuklama tarihinden itibaren yasal faiz işletilmesini talep ettiklerini beyan eden dilekçe sunmuştur.

2. Davalı vekili 04.05.2016 havale tarihli cevap dilekçesinde özetle; davacının davaya muvafakati olup olmadığının, davanın süresinde ve yetkili mahkemede açılıp açılmadığının ve mükerrer dava olup olmadığının araştırılması gerektiğini, tazminat koşullarının oluşmadığını, talep edilen tazminat miktarlarının fahiş olduğunu ve davanın reddi gerektiğini beyan etmiştir.

3. İstanbul Anadolu 5. Ağır Ceza Mahkemesinin, 03/04/2018 tarihli ve 2016/103 Esas, 2018/121 Karar sayılı kararı ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

4. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesinin, 06.07.2018 tarihli ve 2018/2442 Esas, 2018/2189 Karar sayılı kararı ile İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik davacı vekilinin ve davalı vekilinin istinaf başvurusunun 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca düzeltilerek esastan reddine karar verilmiştir.

5. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesinin, 11.10.2019 tarihli ve2018/2442 Esas, 2018/2189 Karar sayılı ek kararı ile davacı vekilinin temyiz başvurusu hakkında, 5271 sayılı Kanun’un 296 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği “temyiz isteminin kabule değer sayılmamasından dolayı reddine” karar verilmiştir.

6. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı 25.10.2021 tarihli tebliğnamesi ile ek kararın onanmasını talep etmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Davacı vekilinin temyiz istemi; temyiz isteminin süresinde olduğuna ilişkindir.
III. GEREKÇE
Davacının ve vekilinin yokluğunda verilip 06.08.2018 tarihinde davacı vekiline usûlüne uygun şekilde tebliğ edilen karara karşı davacı tarafından 5271 sayılı Kanun’un 291 inci maddesinin birinci fıkrasında belirlenen 15 günlük kanunî süre geçtikten sonra 18.09.2019 tarihinde temyiz isteminde bulunulduğu anlaşılmakla, davacının temyiz istemi yerinde görülmemiştir.

IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesinin, 11.10.2019 tarihli ve 2018/2442 Esas, 2018/2189 Karar sayılı ek kararında hukuka aykırılık görülmediğinden davacı vekilinin temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 296 ncı maddesinin ikinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİ İLE EK KARARIN ONANMASINA,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca İstanbul Anadolu 5. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 06.06.2023 tarihinde karar verildi.