YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/6421
KARAR NO : 2023/4770
KARAR TARİHİ : 06.11.2023

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2018/2627 E., 2018/2944 K.
DAVA : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

İlk Derece Mahkemesi kararına yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 361 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edilebilir olduğu, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 142 nci maddesinin sekizinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebebine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Davacı vekili 02.05.2017 havale tarihli dava dilekçesinde özetle; müvekkilinin silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 22.01.2010 tarihinde gözaltına alındığını, 25.01.2010 tarihinde tutuklandığını, 16.04.2010 tarihinde tahliye edildiğini, yapılan yargılama sonucunda beraat kararı verildiğini, müvekkilinin haksız yargılama nedeniyle maddi ve manevi zarara uğradığından bahisle 500.000,00 TL maddi, 500.000,00 TL manevi tazminatın yakalama tarihinden faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.

2.Davalı vekili 05.07.2017 havale tarihli cevap dilekçesinde özetle; davanın kanunda belirtilen şartları taşıyıp taşımadığının araştırılması gerektiğini, davacının maddi zararını ispatlayamadığından fahiş maddi tazminat talebinin reddi gerektiğini, talep edilen manevi tazminat miktarının fazla olduğundan reddi gerektiğini, davacı hakkında derdest dosya bulunup bulunmadığının araştırılması gerektiğini, öne sürmüştür.

3.Malatya 3. Ağır Ceza Mahkemesinin, 10.05.2017 tarihli ve 2017/245 Esas, 2017/152 Karar sayılı kararı ile yetkisizlik kararı verilmiştir.

4.Elazığ 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 25.05.2018 tarihli ve 2017/359 Esas, 2018/258 Karar sayılı kararı ile ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

5.Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 16. Ceza Dairesinin, 01.11.2018 tarihli ve 2018/2627 Esas, 2018/2944 Karar sayılı kararı ile İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik davalı vekilinin ve davacı vekilinin istinaf başvurusunun 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.

6.Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı 30.09.2021 tarihli tebliğnamesi ile davacı vekilinin temyiz isteminin esastan reddi ile hükmün onanmasını talep edilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Davacı vekilinin temyiz istemi;
Yetkili mahkemenin Malatya olduğuna, hükmedilen manevi tazminatın eksik olduğuna, istinaf mercinin usul ve yasaya aykırı karar verdiğine, ilişkindir.

III. DAVA KONUSU
Temyizin kapsamına göre;

A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Davacının tazminata esas Bakırköy 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/264 Esas – 2015/417 Karar sayılı dava dosyasında silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 22.01.2010 – 16.04.2010 tarihleri arasında gözaltı ve tutuklu kaldığını, yapılan yargılama sonunda beraatine karar verildiği, beraat hükmünün 14.11.2016 tarihinde kesinleştiği ve davanın 5271 sayılı Kanun’un 142 nci maddesinin birinci fıkrasında belirlenen süre içerisinde yetkili ve görevli mahkemede açıldığı, davacı hakkında başka bir mahkemece verilen mahsup kararı bilsinin bulunmadığı, davacının ekonomik – sosyal durumu ilgili kolluk vasıtasıyla araştırıldığını, davacının ailesinin yanında yaşadığı, tekniker olarak çalıştığı, mal varlığının bulunmadığı, bu nedenle asgari ücret üzerinden hesap yapıldığını ve manevi zarara uğradığı belirlenerek 1.496,10 TL maddi, 15.000,00 TL manevi tazminatın yakalama tarihinden faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine karar verilmiştir.

B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince verilen kararla ilgili olarak, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından bir isabetsizlik görülmediği anlaşılmıştır.

IV. GEREKÇE
Tazminat talebinin dayanağı olan Bakırköy 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/264 Esas – 2015/417 Karar sayılı dava dosyasında silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 22.01.2010 – 16.04.2010 tarihleri arasında 84 gün gözaltı ve tutuklu kaldığını, yapılan yargılama sonunda beraatine karar verildiği, beraat hükmünün 14.11.2016 tarihinde kesinleştiği ve davanın 5271 sayılı Kanunun 142 inci maddesinin birinci fıkrasında belirlenen süre içerisinde yetkili ve görevli mahkemede açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmıştır.

Davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, gözaltına alınma ve tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, süresi, tazminat davasının kesinleştiği tarihe kadar davacının elde edeceği parasal değer ve benzeri hususlar da gözetilmek suretiyle, hakkaniyet ölçüsünü aşmayacak bir şekilde, hak ve nesafet kurallarına uygun, makul bir miktar olarak tayin ve tespit edilmesi gerekirken fazla manevi tazminata hükmedilmesi temyiz eden sıfatına göre bozma nedeni yapılmamıştır.

A.Davacı vekilinin temyiz talebi yönünden;
1.Hükmedilen manevi tazminat miktarı yönünden;
Davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, gözaltına alınma ve tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, süresi, tazminat davasının kesinleştiği tarihe kadar davacının elde edeceği parasal değer ve benzeri hususlar da gözetilmek suretiyle, hakkaniyet ölçüsünü aşmayacak bir şekilde, hak ve nesafet kurallarına uygun, makul bir miktar olarak tayin ve tespit edilmesi gerekirken fazla manevi tazminata hükmedildiğinden davacı vekilinin eksik manevi tazminata hükmedildiğine yönelik temyiz talebi yerinde görülmemiştir.

2.Yetkili mahkeme itirazı yönünden;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 142 nci maddesinin 2 nci fıkrasında tazminat davasının, zarara uğrayanın oturduğu yer ağır ceza mahkemesinde ve eğer o yer ağır ceza mahkemesi tazminat konusu işlemle ilişkili ise ve aynı yerde başka bir ağır ceza dairesi yoksa, en yakın yer ağır ceza mahkemesinde karara bağlanacağının belirtildiği, dosya içeriğine göre; davacının Elazığ ilinde oturduğundan yetkisizlik kararı verilmesi gerektiğine yönelik temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.

3.Yargılama sürecindeki işlemlerin usul ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, incelenen dosya kapsamına göre delillerde ve işlemlerde herhangi bir eksiklik olmadığı, verilen kararın dosya kapsamına uygun bulunduğu anlaşıldığından, davacı vekilinin yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 16. Ceza Dairesinin, 01.11.2018 tarihli ve 2018/2627 Esas, 2018/2944 Karar sayılı kararında davacı vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden aynı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Elazığ 1. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Diyarbakır Bölge Adliye Mahkemesi 16. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 06.11.2023 tarihinde karar verildi.