YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/32
KARAR NO : 2021/6084
KARAR TARİHİ : 21.09.2021
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 22/3, 62/2, 51/1-3-6-7-8, 53/1-2-3. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin ve katılanlar vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü sanığın sevk ve idaresindeki kamyonet ile Malkara ilçesi çevre yolundan gelerek Hayrabolu yönüne gitmek isterken ışıklı kavşağı ters yönden karşı şeride geçip ilerlediği esnada Hayrabolu yönünden gelerek doğru ve kendi şeridinde giden katılan …’in idaresindeki kamyonet ile karşılıklı çarpıştığı, kaza nedeniyle katılanların basit tıbbi müdahale ile giderilemez, kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığı, sanığın 140 promil alkollü vaziyette araç kullandığının ve kazanın meydana gelmesinde tam kusurlu olduğunun tespit edildiği olayda;
Sanık hakkında tayin edilen temel cezanın bilinçli taksirle artırılması sırasında, bilinçli taksir oluşturan iki ihlalin (alkol miktarı, ters yöne girme) bulunduğu gözetilmeksizin, TCK’nın 22/3. maddesi uyarınca temel cezanın alt sınırdan 1/3 oranda artırılması suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini,
Kabule göre de;
1-Taksirli suçlarda 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,
2-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “amaç ve saik” gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafii ile katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince hükmün BOZULMASINA, 21.09.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.