YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/10803
KARAR NO : 2023/4773
KARAR TARİHİ : 06.11.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2020/638 E., 2020/700 K.
DAVA : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
İlk Derece Mahkemesi kararına yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 361 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edilebilir olduğu, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 142 nci maddesinin sekizinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, aynı Kanun’un 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Davacı vekili 22.06.2020 tarihli dava dilekçesinde özetle; müvekkilinin uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma veya sağlama suçundan 09.02.2017 tarihinde tutuklandığını, 30.05.2017 tarihinde tahliye olduğunu, yapılan yargılama sonunda beraat ettiğini, haksız tutuklama nedeniyle 500.000,00 TL maddi tazminat 500.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden işleyecek yasal faiziyle davalıdan tahsilini, talep etmiştir.
2.Davalı vekili 06.07.2020 havale tarihli cevap dilekçesinde özetle; davanın süresinde açılmadığından reddi gerektiğini, davanın yetkili mahkemede açılıp açılmadığının araştırılması gerektiğini, mükerrer dosya bulunup bulunmadığının araştırılması gerektiğini, davacının tazminat istemeyecek kişilerden olduğunu, maddi ve manevi tazminat taleplerinin fahiş olduğunu, açılan davanın reddi gerektiğini, öne sürmüştür.
3.Nevşehir 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 07.07.2020 tarihli ve 2020/161 Esas, 2020/208 Karar sayılı kararı ile davanın reddine karar verilmiştir.
4.Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin, 01.10.2020 tarihli ve 2020/638 Esas, 2020/700 Karar sayılı kararı ile İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
5.Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 19.12.2021 tarihli tebliğnamesi ile davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile hükmün onanmasını talep etmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Davacı vekilinin temyiz talebi;
Müvekkiline beraat kararının tebliğ edilmediğini, tazminat davası açması için kararın kesinleşmesini beklediğini, kesinleşme işleminin geç yapıldığını, bu nedenle müvekkilinin kusuru bulunmadığını, bu nedenle davanın kabulü gerektiğini, belirtmiştir.
III. DAVA KONUSU
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Tazminat davasının dayanağını oluşturan Kayseri 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 2017/307 Esas, 2018/57 Karar numaralı dosyası kapsamında davacının uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma veya sağlama suçundan, 09.02.2017 – 30.05.2018 tarihleri arasında tutuklu kaldığını, yapılan yargılama sonunda davacı hakkında beraat kararı verildiği, kararın 07.06.2018 tarihinde kesinleştiği ancak kesinleşen beraat kararının davacıya tebliğ edilmediği, bu durumda 5271 sayılı Kanunun 142 inci maddesinin birinci bendinde belirtilen 3 aylık süre işlemeye başlamayacağından davanın aynı fıkradaki 1 yıllık süre içerisinde açılıp açılmadığına bakılması gerektiği, kesinleşmiş beraat kararı davacıya tebliğ edilmemiş ise de davanın kesinleşme tarihi olan 07.06.2018 tarihinden itibaren yasal 1 yıllık hak düşürücü süreden sonra 26.06.2020 tarihinde açıldığı, 5271 sayılı Kanunun 142 inci maddesinin birinci bendinin açık düzenlemesinden de anlaşılacağı üzere kararların kesinleşmesinden itibaren davanın her halükarda 1 yıl içinde açılması gerektiği ve bu sürenin uzatılmasının mümkün olmadığı anlaşılmakla süresinde açılmayan davanın reddine karar verilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince verilen kararla ilgili olarak, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından bir isabetsizlik görülmediği anlaşılmıştır.
IV. GEREKÇE
Tazminat davasının dayanağını oluşturan Kayseri 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 2017/307 Esas, 2018/57 Karar numaralı dosyası kapsamında davacının uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma veya sağlama suçundan, 09.02.2017 – 30.05.2018 tarihleri arasında 475 gün tutuklu kaldığını, yapılan yargılama sonunda davacı hakkında beraat kararı verildiği, kararın 07.06.2018 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle koruma tedbirleri nedeniyle tazminat davalarında dava süresi, 5271 sayılı Kanun’un 142 nci maddesinin birinci fıkrasında “Karar veya hükümlerin kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her halde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde tazminat isteminde bulunulabilir.” şeklinde düzenlenmiştir. Kararın sanık ve sanık müdafiinin yüzüne karşı verildiği, gerekçeli kararın kesinleşme şerhi ile birlikte tebliğinin sağlanmadığı, bu nedenle 3 aylık sürenin esas alınamayacağının, davacının tazminat davasını hak düşürücü bir yıllık süreden sonra 22.06.2020 tarihinde açtığından davanın reddine karar verilmesinde hukuka aykırılık bulunmamış, davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin, 01.10.2020 tarihli ve 2020/638 Esas, 2020/700 Karar sayılı kararında davacı vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden aynı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Nevşehir 1. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,06.11.2023 tarihinde karar verildi.