YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/1053
KARAR NO : 2023/4187
KARAR TARİHİ : 19.10.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/786 – 2016/398
SUÇ : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
HÜKÜM : Beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanıklar hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Safranbolu 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 04.05.2016 tarihli ve 2015/786 Esas, 2016/398 Karar sayılı kararı ile sanıklar hakkında 2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.

2. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan 31.12.2020 tarihli, 2016/359994 sayılı ve onama görüşlü Tebliğname ile dava dosyası Dairemize tevdi olunmuştur.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan vekilinin temyiz isteği; suçun unsurlarının oluştuğuna, ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
1. Mahkemenin Kabulü
“İddia, sanıkların savunmaları, tanıkların anlatımları, 23.07.2015 tarihli olay yeri tespit tutanağı ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde, her ne kadar sanıklar hakkında izinsiz kazı yapmak suçundan 2863 sayılı yasa hükümlerince cezalandırılmaları istemiyle kamu davası açılmış ise de sanıkların suçlamaları kabul etmemeleri, türbe ziyareti için söz konusu yerde bulunduklarını savunmaları, sanıkları kazı yaparken gören kimsenin olmaması, tanıkların da sanıkları kazı yaparken görmemiş olmaları hususları birlikte değerlendirildiğinde, sanıkların sadece kazı yapılan yerin yakınlarında görülmüş olmaları atılı suçu işlediklerine dair yeterli delil olamayacağından, sanıkların üzerlerine atılı izinsiz kazı yapmak suçunu işlediklerine dair mahkumiyete yeterli, her türlü şüpheden uzak, kesin, inandırıcı delil olmadığından sanıklar …, … ve …’in üzerlerine atılı izinsiz kazı yapmak suçunu işledikleri sabit olmadığından 5271 sayılı CMK’nın 223/2-e maddesi gereğince beraatlerine karar verilmiştir.”

2. Karabük Kültür Varlıklarını Koruma Bölge Kurulunun 11.06.2014 tarih ve 1675 sayılı kararı ile tescil edilen Osmanlı mezar taşının bulunduğu parsel sınırının aynı karar ile koruma alanı olarak belirlenmesine karar verilmiştir.

3. Olay günü saat 20.05 sıralarında kolluk kuvvetlerine yapılan ihbarda, tescilli mezar taşının bulunduğu mezarlıkta 3 gün önce kazı yapıldığının, kazının, halihazırda olay mahallinde bulunan sanıklar tarafından yapılmış olabileceğinin bildirilmesi üzerine olay yerine giden jandarma personeli tarafından yapılan incelemeler sonunda 1,15 metre derinliğinde kazı yapılmış olduğu, sanıkların olay yerinde bulundukları, çevrede veya kazı mahallinde kazma kürek vb malzemenin olmadığı tespit edilmiştir.

4. Sanıklar aşamalarda değişmeyen ve birbiriyle uyumlu savunmalarında, olay günü dua etmek amacıyla türbeye geldiklerini, kazı ile bir ilgilerinin bulunmadığını, kazıyı kendilerinin yapmadığını beyan etmişlerdir.

5. Mahkemece dinlenen tanıklar …, … ve …’in ifadelerinde, sanıkları kazı yaparken bizzat görmediklerini beyan ettikleri anlaşılmıştır.

IV. GEREKÇE
1. Sanıkların aşamalardaki savunmalarında atılı suçlamayı kabul etmedikleri, tanıkların da, sanıkları suça konu kazıyı yaparken görmediklerini beyan ettikleri anlaşılmakla, atılı suçu işlediklerinin sabit olmadığı gerekçesi ile sanıkların beraatlerine karar verilmesinde, hukuka aykırılık görülmemiştir.

2. Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Safranbolu 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 04.05.2016 tarihli ve 2015/786 Esas, 2016/398 Karar sayılı kararına yönelik katılan vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılan vekilinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

19.10.2023 tarihinde karar verildi.