YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/725
KARAR NO : 2020/4618
KARAR TARİHİ : 15.09.2020
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 50/1-a, 52/4, 53/6. maddeleri gereği mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve mağdur vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre sanığın hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanması gerektiğine ve mağdur vekilinin ceza miktarına ve TCK’nın 53/6. maddesinin uygulanma süresine ilişkin temyiz itirazlarının reddine; ancak;
29/08/2014 tarihli istinabe evrakında müşteki …’nın ifadesi alınırken CMK’nın 238. maddesi gereğince katılma hakkının hatırlatılması istenilmişse de, Avusturya Cumhuriyeti Federal Adalet Bakanlığı tarafından gönderilen cevabi yazıda bu hususa dair bir bilginin bulunmadığı ancak CMK’nın 260. maddesi uyarınca katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar gören sıfatıyla temyiz hakkının bulunan Şikayetçi …’nın CMK’nın 237/2. maddesi uyarınca davaya katılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
Sanık idaresindeki özel halk otobüsüyle, meskun mahalde, gündüz vakti, yol yapımı sebebiyle tek şeride düşmüş yolda seyri sırasında, önündeki aracın durması üzerine uygun zamanda fren yapmaması sonucu katılan …’nin düşmesi, mağdur …’nın sırtını çarpmasıyla, asli kusuruyla taşıdığı yolculardan ikisinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
1-) Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK’nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
2-) Sanığa verilen taksitli adli para cezasının taksitlerinden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsiline karar verileceğinin ve ödenmeyen para cezasının hapis cezasına çevrileceğinin ihtaratı yerine adli para cezasının taksitlerinden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsiline ihtaratına yer verilerek TCK’nın 52/4 maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 4. paragrafının hükümden çıkarılarak yerine “Sanığın sosyal ve ekonomik durumu göz önüne alınarak, sanığa verilen hapis cezasının TCK’nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK’nın 52/3 maddesi gereğince 180 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK’nın 52/2 maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri gözönünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 3600 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin hükmün 4. fıkrasında yer alan ”tahsil edilmesine” ibaresinden sonra ”ve ödenmeyen para cezasının hapis cezasına çevrileceğinin ihtaratı” ibaresinin eklenmesi ile sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15/09/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.