YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/583
KARAR NO : 2020/5609
KARAR TARİHİ : 03.11.2020
Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 22/5, 22/2 ve 86/2. maddeleri delaleti ile 85/1, 62/1, 63, 54/1. maddeleri gereğince mahkumiyet
Ceyhan Ağır Ceza Mahkemesinin 18.11.2014 tarih, 2014/160 esas, 2014/278 karar sayılı direnme kararı, 6763 sayılı Kanunun 36. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK’nın 307. maddesinin 3. fıkrası uyarınca Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından Dairemize gönderilmekle, dosya yeniden incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizin 08/04/2015 tarih, 2011/18641 Esas, 2014/1524 Karar sayılı bozma ilamı sonrası verilen inceleme konusu hükmün, 5237 sayılı TCK’nın 53 ile CMK’nın 231/7. maddelerine ilişkin uygulama yönünden 13.05.2008 tarihli hükümden farklı olması nedeniyle yeni hüküm olduğu, direnme kararı niteliği taşımadığı kabul edilerek ve dosya kapsamına uygun bulunduğu değerlendirilip Dairemizin bozma kararının kaldırılarak yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazların reddine, ancak;
Dosya içeriğine göre; sanık … ile ölen … ve ailesinin akraba oldukları, olaydan 5-6 yıl önce meydana gelen bir anlaşmazlık nedeniyle birbirleri ile konuşmadıkları, sanık … sabah 06:30 – 07:00 sularında evinin dışında hayvanlarını çobana teslim etmek için bulunduğu sırada, motosikleti ile yoldan geçmekte olan ölen …’e sövdüğü, bunun üzerine motosikletten inen ölen …, sanık … kavga etmesine araya giren kişilerin engel olduğu, ölen … evine gitmesinden sonra, sanık … ile ölen … arasındaki tartışmada seslere uyanan, sanık …’in kardeşi …’in sanık … birlikte ölen …’in evi önüne giderek, ölen …’in dışarı çıkması için bağırdığı, dışarı çıkan ölen …’in babası … ile …’in; ölen … ilede sanık …’in kavgaya tutuştukları sanık … ile ölen …’in kavga sırasında yere düşerek bir birlerine sarılıp vurmaya devam ettikleri, tarafların araya giren kişiler tarafından ayrıldığı, olaya jandarmaya müdahalesi ile başlayan soruşturmada ölen … ‘in adli rapor için, kendi aracıyla hastaneye gitmesinden sonra, ifadesinin alınması için Jandarma karakoluna geldiği yemekhanede ifade vermek için beklediği esnada sabah 09:00 sularında masanın üzerine düşmesi üzerine, ölen …’in önce sağlık ocağına götürülüp, oradan sevk edildiği Osmaniye Devlet Hastanesinde öldüğü olayda,
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saiki” gerekçesine gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulanma olanağı bulunmadığı gözetilmeden, taksirle öldürme suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
3-TCK’nın 54. maddesi hükmüne göre, müsaderenin ancak kasıtlı bir suçun işlenmesinde kullanılan veya suçun işlenmesine tahsis edilen eşya hakkında hükmedilmesinin mümkün olduğu gözetilmeden, uç kısmı demir, sap kısmı tahta olan çapa ile ağaç sopanın yazılı şekilde TCK’nın 54. maddesi uyarınca müsaderesine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 1. fıkrasındaki “güttüğü amaç ve saik” ibaresinin ve 4. fıkra ile 6. fıkranın hükümden çıkarılmak suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03.11.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.