YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/322
KARAR NO : 2020/4638
KARAR TARİHİ : 15.09.2020
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62/1, 50/4-1a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve katılanalar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak, yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin kusur durumuna ve katılan vekilinin sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Dosya içeriğine göre; olay günü saat 14.00 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki kamyonet ile meskun mahal dışı, zeminin bir kısmı asfalt bir kısmı stabilize yol olmak üzere iki yönlü, 18 metre genişliğinde hafif virajlı yolda seyir halindeyken, karşı istikametin şeridine girerek ölenin kullanmakta olduğu otomobiline çarpması şeklinde meydana gelen ve sanığın asli kusurlu olarak bir kişinin ölümüne sebebiyet verdiği olayda,
1. Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 85/1. maddesi uyarınca hükmolunan 2 yıl 6 ay hapis cezasının günlüğü 20 TL’den adli para cezasına çevrilmesi sırasında sonuç cezanın 18.100 TL yerine hesap hatası yapılarak 18.000 TL olarak belirmesi ,
2. Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saik” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi;
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükümdeki dört ve beşinci fıkranın çıkarılarak ve yerine ”Sanığın kişiliği, ekonomik ve sosyal durumu ile suçun işlenmesindeki özellikler dikkate alınarak, 5237 sayılı TCK’nın 52/3 ve 50/4. maddeleri gereğince, sanık hakkında takdir olunan hapis cezasının 910 gün karşılığı Adli Para Cezasına çevrilmesine ve sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri gözönünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının 20,00 TL olarak tayini ile sanığın neticeten 18.100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” cümlesinin eklenmesi ve hükmün birinci fıkrasında bulunan ”amaç ve saik” ibaresinin çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15.09.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.