YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/2609
KARAR NO : 2021/459
KARAR TARİHİ : 21.01.2021
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 5271 sayılı CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca hükmün
açıklanması ile, 2863 sayılı Kanunun 74/1, TCK’nın 35/2, 62,
53, 54. maddeleri gereğince mahkumiyet
2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında yapılan yargılama sonunda Diyarbakır 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/04/2007 tarihli, 2006/687 Esas, 2007/162 Karar sayılı ilamı ile, 2863 sayılı Kanunun 74/1, TCK’nın 62, 51/1-3, 54. maddeleri gereğince sanığın mahkumiyetine hükmedildiği, anılan hükmün sanık müdafii tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 06/12/2012 tarihli ilamıyla, hükümden sonra yürürlüğe giren 5728 sayılı Kanunun 562. maddesiyle değişik CMK’nın 231. maddesindeki “hükmün açıklanmasının geri bırakılması”na ilişkin düzenleme ve 5728 sayılı Kanun ile 2863 sayılı Kanunda getirilen değişiklikler karşısında, suçun niteliği, hükmolunan cezanın tür ve miktarı gözetilip, dosyada bulunan adli sicil kaydı da değerlendirilerek sanığın hukuki durumunun yeniden tayin ve takdirinde ve teşebbüs hükümlerinin uygulanmasında zorunluluk bulunması nedenleriyle hükmün bozulduğu, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda, 21/03/2013 tarihli karar ile sanığın, 2863 sayılı Kanunun 74/1, 5237 sayılı TCK’nın 35/2, 62, 5271 sayılı CMK’nın 231. maddeleri uyarınca 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, anılan kararın itiraz edilmeksizin 29/03/2013 tarihinde kesinleştiği ve belirtilen tarih itibariyle beş yıllık denetim süresi başladığından, 5271 sayılı CMK’nın 231/8. maddesi uyarınca dava zamanaşımının durduğu, daha sonra sanığın 19/10/2016 tarihinde kasten yaralama suçunu işlediği sabit kabul edilerek, Diyarbakır 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/09/2017 tarihli ilamı ile mahkumiyetine hükmedildiği ve hükmün 18/10/2017 tarihinde kesinleştiği, ihbar üzerine yeniden ele alınan dosyada; sanık denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlendiğinden, anılan suçun işlendiği 19/10/2016 tarihi itibariyle zamanaşımı süresinin işlemeye devam ettiği, zamanaşımını kesen en son işlem olan 09/04/2007 tarihine 8 yıl ve zamanaşımının durma süresi de eklendiğinde olağan zamanaşımı süresinin dolduğu anlaşılmakla;
Sanığa isnat edilen ve daha ağır bir suçu oluşturma ihtimali bulunmayan eylem, 2863 sayılı Kanunun 74/1. maddesinde yaptırıma bağlanmış olup, anılan suç 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e maddesi uyarınca 8 yıllık zamanaşımına tabidir. Kesen nedenlerin varlığı halinde süre yeniden işlemekte ise de, zamanaşımını kesen en son işlem 09/04/2007 tarihli mahkumiyet hükmü olup, anılan tarihten itibaren 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık zamanaşımı, durma süresi de eklendiğinde inceleme tarihinden önce gerçekleşmiş olmakla, dosya içeriği itibariyle de, 5271 sayılı CMK’nın 223/9. maddesindeki derhal beraat kararı verilmesini gerektirir şartlar bulunmadığından, hükmün gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddeleri gereğince sanık hakkındaki kamu davasının isteme aykırı olarak DÜŞMESİNE, 21/01/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.