YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/130
KARAR NO : 2020/6915
KARAR TARİHİ : 09.12.2020
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
28.12.2013 günü, Hes Kablo isimli işyerinde ham madde stok sahasında saat 12:00 sıralarında, forklift operatörü olan sanık …’nun idaresindeki forklift ile aliminyum külçeleri tır üzerinden alarak stok sahasına istiflenmesi işinin yapıldığı sırada, geri manevra yapması sonucu forkliftin sol arka tekerinin, forkliftin arkasında fabrika müdürü sanık … ile konuşan alüminyum üretim bölümünde vardiya amiri olarak görevli …’a çarparak 30.12.2013 tarihinde künt genel beden travmasına bağlı pelvis ve etraf kemik kırıkları ile birlikte iç organ harabiyeti ve gelişen iç kanama neticesinde ölmesi ile sonuçlanan olayda, işletme müdürü sanık …’ın yürütülen faaliyet sırasında iş makinaları ve yaya personelin bir arada çalışması sırasında alınması gerekli iş güvenlik önlemlerini almayarak, istiflenmiş malların kapladığı alan, nakliye araçlarının boyutları ve park ettikleri yerlerin belirsizliği, iş makinalarının bir arada çalışma düzenleri dikkate alındığında, yürüme bölgelerinin tayin edilmemesi, mevcut alanın elverişli ve gerekli seviyede emniyetli olmaması nedenleriyle asli kusurlu, forklift operatörü sanık …’nun depo alanındaki fiziki çalışma şartları elverişli olmasa da yeterli dikkat ve özeni göstermemesi nedeniyle tali kusurlu olduğu belirlenen olayda;
(I) Sanık … hakkında verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Sabıka kaydı bulunmayan sanık … hakkında daha önce hakkında kasıtlı suçlardan mahkumiyet hükümlerinin bulunduğu gerekçesiyle CMK’nın 231. maddesinin uygulanmaması ise katılanların zararının giderilmemesi nedeniyle bozma gerekçesi yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin, ölen işçinin işyeri müdürü ile birlikte kaza yerinde bulunma nedeninin iş emniyetini sağlayacak tedbirleri almak ve istiflenmeyi kontrol etmek olduğuna, mahkemenin önceki raporlardaki eksiklikleri yapılan itirazlar çerçevesinde değerlendirmeyen son rapora itibar etmemesi gerektiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK’nın 85/1. maddesinde hapis cezası ile adli para adlî para cezası seçenek olarak öngörülmediği halde ve TCK’nın 50/4. maddesi hükmü uyarınca taksirli suçlardan dolayı hükmedilen hapis cezasının uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilebileceği gözetilmeyerek, “Sanık hakkında tercihen hapis cezası tayin edilmesi nedeni ile 5237 sayılı TCK’nın 50/2 maddesi uyarınca şartları oluşmadığından sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 50. maddesi hükümlerinin uygulanmasına yer olmadığına,” şeklindeki yasal olmayan gerekçeyle hüküm tesis edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA,
(II)Sanık … hakkında verilen mahkumiyet hükmünün temyiz isteminin incelenmesine gelince,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK’nın 52/4. maddesi ile birlikte 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin de uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin, ölen işçinin işyeri müdürü ile birlikte kaza yerinde bulunma nedeninin iş emniyetini sağlayacak tedbirleri almak ve istiflenmeyi kontrol etmek olduğuna, işyerinde her türlü önlemin alındığına, ölenin forkliftlere nezaret görevini yapan kişi olduğuna, mahkemenin önceki raporlardaki eksiklikleri yapılan itirazlar çerçevesinde değerlendirmeyen son rapora itibar etmemesi gerektiğine, iş güvenliği uzmanı olmayan öğretim üyelerinden alınan rapora itibar edilmemesi gerektiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen 2 yıl 6 ay uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken “…verilen cezanın TCK’nın 49/2. maddesi uyarınca kısa süreli hapis cezası olması,” gerekçesine yer verilmesi ve uygulanan Kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK’nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün sanık … ile ilgili (II) nolu bölümün hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine ilişkin beşinci paragrafı hükümden çıkarılarak yerine “ Sanığa verilen hapis cezasının sanığın sosyal ve ekonomik durumu, yargılama sürecinde duyduğu pişmanlık ve suçun işlenmesindeki özellikler dikkate alınarak TCK’nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK’nın 52/3. maddesi gereğince 910 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK’nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20TL olarak hesabıyla 18.200 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 09.12.2020 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.