YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/9222
KARAR NO : 2020/7175
KARAR TARİHİ : 16.12.2020
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62, 52/2. maddeleri gereğince mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
24.08.2014 tarihinde saat 19:30 sıralarında, aydınlatması bulunan, bölünmüş tek yönlü çift şeritli düz asfalt zeminde, meskun mahal dışında, sanık …’in sevk ve idaresindeki otomobili ile Gümüşova yönünden Düzce istikametine seyir helindeyken kendisiyle aynı istikamette önünde seyreden, trafik sıkışıklığı ve araç konvoyu nedeniyle hızını azaltan …’un sevk ve idaresindeki otomobile 42 metre fren izi bırakarak arkadan çarpması, onun da önünde seyreden …’un sevk ve idaresindeki otomobile arkadan çarpması sonucu, sanığın asli kusurlu olarak …’un basit tıbbi müdahale ile giderilemez, hayati tehlike geçirecek şekilde ve aracında yolcu olarak bulunan …, … ve …‘un basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmalarına neden olduğu olayda,
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, eksik inceleme ile karar verildiğine, sanığın verilen adli para cezasını ödeyecek ekonomik durumunun bulunmadığına dair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesi ile adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının ve adli para cezasının taksitlendirilmesinde uygulama maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK’nın 232/6. maddesi, TCK’nın 52/3 ve 52/4 maddelerine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 3. fıkrasının hükümden çıkarılarak yerine “sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, sanığa verilen hapis cezasının TCK’nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK’nın 52/3. maddesi gereğince 300 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK’nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 6000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına,” ibresinin ve hükmün 4. fıkrasının başına “TCK’nın 52/4 maddesi gereğince” ibaresinin eklenmesi ile hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 16.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.