YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/8945
KARAR NO : 2020/6715
KARAR TARİHİ : 02.12.2020

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirle yaralama suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK’nın 89/4, 22/3, 62/1, 53/6. maddeleri gereğince 1 yıl 1 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 8 ay süre ile sürücü belgesinin geri alınmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair ….. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.1.2013 tarihli ve 2013/145 esas, 2013/10 karar sayılı kararının 03.01.2014 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 09.06.2014 tarihinde TCK’nın 86/2, 86/3-e maddesinde tanımlanan silahla kasten yaralama suçunu işlediği ve ….Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçtan sanığın mahkumiyetine karar verdiği, hükmün 18.11.2014 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair ….Asliye Ceza Mahkemesinin 22.03.2016 tarihli ve 2016/35 Esas, 2016/160 Karar sayılı kararını kapsayan dosya incelendi:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın kusuru bulunmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın idaresindeki otomobil ile gece vakti saat 23:55 sıralarında, meskun mahalde seyir halinde iken, olay yeri kavşağa geldiğinde, seyrine göre sağ taraftan kavşağa giren katılan sanık … idaresindeki motosiklet ile asli kusurlu olarak çarpıştığı ve motosiklet üzerinde yolcu olarak bulunan bir kişinin hayati tehlike geçirecek ve kemik kırığı oluşacak şekilde, motosiklet sürücüsünün ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandığı olayda; 7 dakika sonra alkolmetre ile yapılan ölçümde, sanığın 0,63 promil alkollü olduğunun tespit edildiği, sanığın alkolün etkisi ile güvenli sürüş yeteneğini kaybettiğine ve dışa yansıyan davranışlarına ilişkin bir tespite yer verilmediği gibi kazanın alkolün etkisiyle meydana geldiğine dair delil bulunmadığı anlaşılmakla; kazanın tek başına alkolün etkisiyle meydana gelmediği ve bilinçli taksirin koşullarının oluşmadığı gözetilmeksizin, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 22/3 maddesi uygulanmak suretiyle fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 02.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.