YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/891
KARAR NO : 2019/5094
KARAR TARİHİ : 16.04.2019
Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanması ile TCK’nın 85/2, 62/1, 53/1, 3, 53/1-c, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Taksirle öldürme suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK’nın 85/2, 62. maddeleri gereğince 1 yıl 11 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair Kilis Ağır Ceza mahkemesinin 24/12/2013 tarih ve 2013/140 E. 2013/250 K. sayılı kararının 04/02/2014 tarihinde kesinleşmesini müteakip sanığın denetim süresi içinde 18/02/2016 tarihinde TCK’nın 184/1. maddesinde tanımlanan imar kirliliğine neden olma suçunu işlediği ve Gaziantep 9. Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçtan sanığın mahkumiyetine karar verdiği, hükmün 23/03/2018 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Kilis Ağır Ceza Mahkemesinin 18/10/2018 tarih ve 2018/173 E. 2018/339 K. sayılı kararını kapsayan dosya incelendi:
İncelenen dosyada, 5271 sayılı CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının dayanağı olan bildirime konu Gaziantep 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/02/2018 tarih ve 2017/395 E. 2018/100 K. sayılı ilamı ile sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 184/1. maddesinde düzenlenen imar kirliliğine neden olma suçunu işlediğinden bahisle mahkumiyet hükmü verildiği ve sanık müdafiinin temyiz dilekçesinde sanığın yapı kayıt belgesi aldığını belirttiği anlaşılmakla; hükümden sonra 18/05/2018 tarih ve 30425 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 7143 sayılı Kanunun 16. maddesi ile 3194 sayılı İmar Kanununa eklenen geçici 16. maddesi ile imar barışına yönelik yapılan düzenleme karşısında, sanık hakkındaki Gaziantep 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/02/2018 tarih ve 2017/395 E. 2018/100 K. sayılı hükmüne ilişkin olarak, sanığın söz konusu yasa kapsamından faydalanmak için müracaatta bulunup bulunmadığı, dolayısıyla hakkındaki mahkumiyet hükmünün ortadan kalkıp kalmadığı da araştırılıp, sonucuna göre hükmün açıklanıp açıklanmayacağı hususunda bir karar verilmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 16/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.