YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/8314
KARAR NO : 2020/6910
KARAR TARİHİ : 09.12.2020
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 22/3, 62/1, 50/1-a, 52, 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusurlu olmadığına, etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması talebine, CMK’nın 231. maddesine karar verilmesi gerektiğine, lehine hükümlerin uygulanması gerektiğine ilişkin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Olay tarihinde, gündüz vakti, sanığın idaresindeki minibüs ile cadde üzerinde seyir halindeyken geldiği dört yönlü kavşakta semt pazarı olması nedeniyle trafik yoğun olduğu için sağındaki caddeye dönmek istediği sırada katılan …’ın park ettiği minibüsün önünde yol tarafında beklemekte olan yayalar … ve …’a çarparak tali kusurlu olarak yaralanmalarına neden olduğu olayda, mahkemece olayın meydana geldiği yerin pazar yeri olması nedeniyle sanığın sonucu öngördüğü ancak neticeyi istememesine karşın, dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırı davranması nedeniyle neticenin meydana gelmiş olması gerekçesiyle bilinçli taksir hükümlerinin uygulanmasına karar verilmiş ise de, sanığın semt pazarı olması nedeniyle trafiğin sıkışık olduğunu, araçların yoğun olması sebebiyle yolun sağına doğru döndüğünü beyan ettiği mevcut olayda taşıt yolu içinde bulunan yayalara gereken dikkati vermeyerek yaralanmalarına tali kusuruyla neden olduğu ancak gerçekleşen neticenin sanık tarafından öngörüldüğü söylenemeyeceğinden sanığın basit taksirle hareket ettiği gözetilmeden eylemin bilinçli taksirle işlendiğinin kabulü ile sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 22/3. maddesi uygulanmak suretiyle fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 09.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.