YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/8030
KARAR NO : 2020/6700
KARAR TARİHİ : 02.12.2020
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62, 51. maddeleri gereğince mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
12.05.2013 olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında 13/05/2013 olarak gösterilmesi, mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışı olarak kabul edilmiştir.
Sanık sürücünün sevk ve idaresindeki otomobil ile gündüz vakti, kaza mahallinin gerisinde yaya üst geçidi bulunan bölünmüş tek yönlü caddede sol şeritte seyir halindeyken istikametine göre sol taraftan sağ tarafa geçmek üzere kaplamaya giren katılan yayalara aracının sağ ön far ve ön kaput kısımlarıyla çarpması sonucu birinin hayat fonksiyonlarına (2.) derece diğer yayanın ise (3.) derecede etkileyecek nitelikte kemik kırığı oluşmasına neden olduğu, sanığın her ne kadar ilk geçiş hakkına sahip ise de yolun solundan yola intikal eden her iki yayayı gördüğünde, yoldaki mevcudiyetini belirtmek adına klakson ikazı ile birlikte yayalara çarpmamak adına zamanında etkin fren tedbirine başvurmadan yayalara çarpmış olmakla tali derecede kusurlu olduğunun belirlendiği olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin müvekkilinin kusursuz olduğuna, beraat kararı verilmesi gerektiğine, sanığın kaza esnasında yavaşladığına, kazanın kaçınılmaz olduğuna, hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmamasına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (b) bendinde yer alan ”suçun işlenmesinde kullanılan araçlar” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi;
2-Sanığın denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi halinde ertelenen cezanın kısmen veya tamamen infaz kurumunda çektirilmesine karar verileceğinin ihtarı yerine infazı kısıtlar biçimde, “denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlenmesi halinde cezanın aynen çektirilmesine” karar verilmesi ve uygulanan Kanun maddelerinin gösterilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün (1) nolu fıkrasında yer alan “suçun işlenmesinde kullanılan araç” ibaresinin hükümden çıkarılması, hükmün (5) nolu fıkrası çıkarılarak yerine, “TCK’nın 51/3 maddesi gereğince hapis cezası ertelenen sanık hakkında takdiren 2 yıl denetim süresi belirlenmesine, TCK’nın 51/6 maddesi gereğince denetim süresinin herhangi bir yükümlülük belirlemeden veya uzman kişi görevlendirmeden geçirilmesine, TCK’nın 51/7. maddesi uyarınca, sanığın denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi halinde, ertelenen cezanın kısmen veya tamamen infaz kurumunda çektirilmesine karar verileceğinin ve aynı Kanunun 51/8. maddesi uyarınca denetim süresi iyi halli olarak geçirildiği takdirde, cezanın infaz edilmiş sayılacağının sanığa ihtarına” cümlelerinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 02.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.