YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/7723
KARAR NO : 2020/3980
KARAR TARİHİ : 24.06.2020
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm :TCK’nın 89/1, 89/3-b, 62/1, 52/2-4. maddeleri gereğince ayrı ayrı mahkumiyetlerine
Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler sanık … müdafii, sanık … ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık …’in sorumlu müdürü olduğu, diğer sanık …’in katılan ile birlikte işçi olduğu, mermer fabrikasında, olay günü işyeri işçilerinden birinin kullanmış olduğu forkliftin benzininin bitmesi üzerine depodaki benzin miktarını ölçmek için yaklaşık 1 metre uzunluğundaki demir çubuğu aldığı, benzini ölçtükten sonra demir çubuğu sanık …’e vererek dışarı çıktığı, bu esnada demir çubuğa ihtiyaç duyan katılanın sanık …’den demir çubuğu istediği, sanık …’in elinde bulunan demir çubuğu sivri ucu katılana bakacak şekilde fırlattığı, katılanın sağ gözüne isabet eden demir çubuk nedeniyle görme yetisini kaybettiği, hayat fonksiyonlarını orta (3) derecede etkileyecek nitelikte kırık, yüzünde sabit iz ve duyularından veya organlarından birinin işlevinin sürekli yitirilmesi niteliğinde yaralandığı ve sanıkların kusurlu oldukları olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık … müdafinin, sanığın yasal olarak yapması gereken tüm işlemleri yaptığına, sanığın cezalandırılmanının usul ve yasaya aykırı olduğuna, bilirkişi raporlarındaki çelişkinin giderilmediğine, yeniden rapor alınması gerektiğine, katılan vekilinin ceza miktarına, takdiri indirim uygulanmasına, süre tutum dilekçesi vererek kararı temyiz eden sanık …’in sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saiki” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafii, sanık ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, bu hususun yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanıklara verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hüküm fıkrasının (1) ve (2) nolu bendlerinde yer alan “sanığın güttüğü amaç ve saiki” ibarelerinin hükümden çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.