YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/7596
KARAR NO : 2020/7055
KARAR TARİHİ : 15.12.2020

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 50, 52/4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki belediye yolcu otobüsü ile gündüz yerleşim içi tek yönlü üç şeritli yolda seyir halinde iken, otobüs durağına geldiğinde duramayıp önünde yolcu indirmekte olan başka bir belediye otobüsüne arkadan çarpması neticesinde sanığın aracında yolcu olarak bulunan katılanlar …. ve …’in basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandıkları olayda, tam kusurlu olan sanığın mahkumiyetine ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK’nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusurunun olmadığına, frenlerin tutmaması nedeniyle kazanın meydana geldiğine ilişkin ve sair temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 15/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.