YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/6646
KARAR NO : 2020/4036
KARAR TARİHİ : 29.06.2020

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1. maddesi uyarınca mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 19.00 sıralarında, sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile meskun mahalde, tehlikeli virajlı, asfalt kaplama iki yönlü yolda seyir halindeyken, olay mahalli tehlikeli virajlı yol bölümüne geldiğinde, şerit ihlali yaparak karşı yol bölümünde kendi şeridinde gitmekte olan katılan … sevk ve idaresindeki otomobil ile çarpışmaları sonucu, dört kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasına neden olduğu, sanığın tamamen kusurlu olduğunun tespit ve kabul edildiği olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın kusuru olmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Sanık hakkında iddianameyle talep edilmesine karşın TCK’nın 53/6. maddesi uyarınca sürücü belgesinin geri alınması konusunda olumlu veya olumsuz bir karar verilmemesi suretiyle CMK’nın 230/1-d maddesine muhalefet edilmesi,
2-TCK’nın 50/4. maddesi hükmü uyarınca taksirli suçlardan dolayı hükmedilen hapis cezasının uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilebileceği gözetilmeksizin, “Sanığa verilen hapis cezası kısa süreli olmadığından 5237 sayılı TCK’nın 50/1 maddesi gereğince sanığa verilen hapis cezasının adli para cezasına veya diğer seçenek yaptırımlara çevrilmesine yer olmadığına” şeklindeki yasal olmayan gerekçeyle hüküm tesis edilmesi,
3- Sanığın dört kişinin yaralanmasından sorumlu olduğu ve bu nedenle eyleminin TCK’nın 89/4. maddesine temas ettiği kabul edildiği halde, sanık hakkında hüküm kurulurken TCK’nın 89/4. maddesi yerine sehven TCK’nın 89/1. maddesinin yazılması,
4-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinin (b) bendinde yer alan ”suçun işlenmesinde kullanılan araçlar” ve (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saik” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 29.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.