YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/6476
KARAR NO : 2020/4153
KARAR TARİHİ : 30.06.2020

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 89/3-b, 62/1, 52/2-4. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK’nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü sanık idaresindeki otomobille, gece vakti, meskun mahal dışı, aydınlatmanın olmadığı, iki yönlü, asfalt kaplama köy yolunda seyri sırasında, olay mahalline geldiğinde, gidiş yönüne doğru yolun solunda, kaplama içerisinde bulunan büyükbaş hayvan sürüsünün çobanlığını yapan katılana çarpmasıyla, sanık seyrini far ışığı altında görüşüne göre ayarlamaksızın dikkatsizce seyrederek tali kusuruyla bir kişinin duyularından veya organlarından birinin işlevinin yitirilmesi şeklinde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanması gerektiği ile kusur durumuna ve katılan vekilinin ceza miktarına ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 30/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.