YARGITAY KARARI
DAİRE : 12. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/6432
KARAR NO : 2020/3634
KARAR TARİHİ : 16.06.2020
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62, 50/1-a, 50/4, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereği mahkumiyet
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK’nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü 07:15 sıralarında; yerleşim yeri dışı, 100 km hız sınırı olan, bölünmüş, 3 şeritli, 12 m genişliğe sahip, virajlı, eğimli, asfalt yolda, hava açık, zemin ıslak ve nemli iken; sanık idaresindeki aracı ile seyri sırasında aracının ön kısımları ile yolun sağ tarafında bulunan refüj başı demir bariyerlere çarpması sonucu aracın ön koltuğunda yolculuk yapan …’in öldüğü olayda; tamamen kusurlu olan sanığın teşdiden cezalandırılmasına yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura, Karayolları Genel Müdürlüğünün yol durumu nedeniyle kusurlu olduğuna ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine ancak;
1-Sanık hakkında belirlenen 3 yıl 4 ay süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında netice cezaya esas gün tam sayısı ve uygulama maddeleri tam olarak gösterilmeyerek CMK’nın 232/6. maddesine aykırı davranılması;
2-5237 sayılı TCK’nın 53/6. maddesinde, belli bir meslek veya sanatın ya da trafik düzeninin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla işlenen taksirli suçtan mahkumiyet hâlinde, üç aydan az ve üç yıldan fazla olmamak üzere, bu meslek veya sanatın icrasının yasaklanmasına ya da sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilebileceği düzenlendiği; sanığın sürücü belgesi bilgilerinin incelendiğinde, aynı belge numarası adı altında hem B sınıfı hem de A2 sınıfı sürücü belgesinin bulunduğu, sanık hakkında bu madde hükümlerinin uygulanmasına karar verilirken, yargılamaya konu kazayı idaresindeki otomobil ile yaptığı ve bu nedenle sanığın somut olaya konu taksirle yaralama suçu sebebiyle A2 sınıfı sürücü belgesinin geri alınamayacağı gözetilmeden, sanığa ait sürücü belgesinin sınıfı belirtilmeden ve ilgili madde hükmünün amacına aykırı şekilde geri alınmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapmayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının paraya çevirmeye ilişkin 4. paragrafının hükümden çıkarılarak yerine “Sanığa verilen uzun süreli hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu dikkate alınarak TCK’nın 52/3. maddesi gereğince 1215 gün karşılığı adli para cezasına çevrilmesine, TCK’nın 50/1-a ve 52/2. maddesi gereğince bir günlüğü taktiren 20,00 TL üzerinden paraya çevrilerek sanığın 24.300.00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmesi ve hükmün sürücü belgesinin geri alınmasına ilişkin 2 numaralı bendine “belge numaralı” ibaresinden sonra gelmek üzere “B sınıfı” ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.